Malatya’nın Temelli Pasajı’nda Açılan Eczane

Yıl 1949. Malatya’nın soğuk bir kış sabahı… Temelli Pasajı’nda bir hareketlilik var. Pasajın içi kalabalık, ama her zamanki telaştan değil. İnsanlar toplanmış, bir açılışın heyecanını yaşıyor. Yılların eczacısı Zühtü Anıt, bugün burada, şehre hizmet edecek eczanesini açacak. Öyle sıradan bir açılış da değil bu. Vali Ahmet Kınık’ın bile katılacağı konuşuluyor.

Vali bey, her zamanki vakur duruşuyla kalabalığın önüne geçtiğinde, halkın saygıyla eğildiği gözlerden kaçmıyordu. Zühtü Anıt’ın, kasabanın dört bir yanından gelen misafirlerine, şehri derin bir sessizliğe boğan ciddiyetiyle baktığı o an, temelleri atılan bu küçük eczane dükkanının Malatya için ne kadar kıymetli olduğunun herkes farkındaydı. “Temelli Pasajı” diye anılan bu küçük ticaret merkezi, şehirde herkesin uğrak yeriydi. Malatya’nın ticaret damarlarında hayatın aktığı yerlerden biriydi burası. Şimdi, bu pasajda açılan “Malatya Eczanesi”, o yılların insanı için bir umut kapısı olacaktı.

Eczanenin Işıkları İlk Kez Yandı

Açılış konuşmalarından sonra Vali Kınık, kısa bir konuşma yaptı. Ağır adımlarla kalabalığın önüne geçip, her bir yüzü tek tek süzdü. “Malatya’mıza hizmet edecek bu eczanenin şehrimizin sağlık ihtiyaçlarına büyük katkılar sunacağına inanıyorum” dedi. Vali Kınık’ın bu sözleri, öylesine bir temenni değil, sanki şehre verilmiş bir söz gibiydi. O esnada Zühtü Anıt, yan gözle dükkanına bakıyordu. Eczanenin tabelası, büyük harflerle yazılmış “Malatya Eczanesi” ismiyle şimdi herkese göz kırpıyordu. Bu tabelanın altında yıllar boyu nice hastalar şifa bulacak, nice ilaçlar verilecek, nice dualar alınacaktı.

Zühtü Bey’in alnındaki çizgiler, uzun yılların eczacılık bilgisini ve şehrine olan bağlılığını anlatıyordu. Eczanenin camından içeri sızan sabah ışığı, raflardaki ilaç kutularının üzerine düştü. O an herkes, bu küçük dükkânın, şehrin hayat damarlarından biri olacağını anlamıştı.

Maziye Kayıt Düşen Bir Gün

Vali Kınık, konuşmasını bitirdiğinde, kalabalık dağılmaya başladı. Ama o gün orada olanlar, bu anı uzun süre unutmayacaktı. Kimisi Temelli Pasajı’nın bir köşesine çekilip, Zühtü Bey’in açılışındaki ihtişamı konuşuyordu. Kimileri ise eczaneden içeri girip, merakla raflara göz gezdiriyordu. Raflarda, herkesin derdine derman olacak ilaçlar vardı. Ama Zühtü Anıt’ın eczanesinin esas ilacı, onun yılların tecrübesiyle dolu kalbiydi.

Yıllar sonra o pasajın bir köşesinden geçerken, hala o günün heyecanını hatırlayanlar olacaktı. Çünkü Malatya Eczanesi, o gün açılmıştı ama şehre yıllarca hizmet edecekti. Malatya’nın dört bir yanından gelenler, o kapıdan girip Zühtü Bey’e dertlerini anlatacaktı. O ise sessizce dinleyip, elinden gelen her yardımı yapacaktı. Şehir, bu küçük dükkânla büyüyecek, büyüdükçe de Zühtü Bey’in ismi hep hatırlanacaktı.