Bölüm 3: Hayallerin Enkazı ve İflasın Karanlığı

Bu hayal, büyük bir cesaretle gerçeğe dönüştü. Fabrikadan ayrılarak küçük bir sermayeyle kendi işini kurdu. Başlangıçta işler yolunda gibi görünüyordu. Rıdvan, bir yan sanayi üreticisi olarak beyaz eşya fabrikalarına ürün tedarik etmeye başlamıştı. Kendi işini yapmanın özgürlüğü ve gururu onu motive ediyordu. Ancak hayatın acımasızlığı, onu bir kez daha sınayacaktı.

Bir gün çalıştığı beyaz eşya fabrikasından kötü bir haber aldı. Fabrika, ekonomik nedenlerle iflas etmişti. Bu, Rıdvan için yıkıcı bir darbe oldu. O, sadece bir müşterisini değil, işinin en büyük dayanağını kaybetmişti. İşte o gün, hayatındaki en zor dönemlerden birine adım attı. Fabrikanın batışı, onun da işini altüst etmişti. Malatya’nın demircilerinden bir mühendis olarak zirveye çıkma hayali, birkaç gün içinde enkaza dönmüştü.

Rıdvan, bu dönemde her gece başını yastığa koyduğunda aynı soruyu soruyordu: “Nerede hata yaptım?” Bu sorunun cevabını ararken, geceleri uykusuz geçiyordu. Cebindeki son kuruşlarla ayakta kalmaya çalışıyordu. Artık masrafları karşılayamıyor, ailesine destek olamıyordu. Bu, sadece bir ekonomik kriz değil, aynı zamanda bir onur savaşıydı. Gururu, çevresine yaşadığı zorlukları belli etmesine izin vermiyordu. Çaresizlik içinde, Bursa’dan Eskişehir’e kadar ürünlerini satmaya çalıştı ama ne yazık ki satış yapamıyordu.

Bir gün, Eskişehir’de Borsuk Çayı’nın kıyısında oturmuş kara kara düşünüyordu. Üzerindeki yük o kadar ağırdı ki, bu yıkıntının altından nasıl kalkacağını bilemiyordu. O an zihnine gelen o karanlık düşüncelerle mücadele etti. “Acaba her şey buraya kadar mı?” diye düşündü. Ancak içindeki o güçlü ses ona bir kez daha yol gösterdi: “Hayır! Rıdvan, pes etmeyeceksin.”

O çaresizlikle Eskişehir’in sokaklarında dolaşırken, Alemdar Ticaret isimli bir dükkânın önünde durdu. İçeri girip bir şeyler satmayı denemeye karar verdi. Dükkânın sahibi Seyhan Bey’e, utanarak ve sıkılarak, “İstanbul’a dönecek param yok,” dedi. “Otogarda bir kolim var, içindeki kilitlerden birkaçını satabilirsem geri dönebilirim.” Seyhan Bey, bu dürüst ve çaresiz genç adamın hikâyesinden etkilenmişti. “Getir, bakalım,” dedi. Rıdvan, kolisini taşıdı, içindeki kilitlerden 25 tanesini sattı ve İstanbul’a dönüş biletini alacak parayı kazandı. O an, Rıdvan için bir dönüm noktasıydı. Eskişehir sokaklarında aldığı bu cesur karar, hayatını yeniden inşa etme sürecinin ilk adımı oldu.

İstanbul’a döndüğünde, cebinde parası, yüzünde gülümsemesi yoktu. Ancak yorganın altına girip ağladıktan sonra kendine bir söz verdi: “Artık kimse benim sıkıntılarımı bilmeyecek. Yüzüm hep gülecek.” Bu, Rıdvan için yeni bir başlangıçtı. Hayatın ona verdiği her darbeye karşı dik duracak, yeniden ayağa kalkacaktı.

Bu dönemde, günde iki işçinin yapabileceği kadar iş yapmaya başladı. Hem patron, hem işçi, hem muhasebeci, hem de pazarlamacıydı. Yorucu ama öğretici bir süreçti bu. Her gün, yeni bir mücadele, yeni bir çaba demekti. Ama Rıdvan, içindeki o kararlı ruhla yeniden hayata tutundu. 1984-1985 yıllarına gelindiğinde, artık parasal sıkıntılarını aşmış, işini yeniden kurmuştu. O karanlık dönemin ardından gelen bu başarı, onun hayatında bir dönüm noktası oldu.

Bu bölümde, Rıdvan Mertöz’ün iflasla yüzleşmesi ve çaresizlikten yeni bir başlangıç oluşturma mücadelesi anlatılıyor. Yazı dizisinin bir sonraki bölümünde, onun iş dünyasındaki yeniden yükselişi ve uluslararası pazarlara açılışı ele alınacak.

Bölüm 1 Hayatın Enkazı: Rıdvan Mertöz’ün Çocukluk Yıllarındaki Yıkım

Bölüm 2: Büyük Şehirde Küçük Adam