Keşke Rüya Olmasaydı - 1. Bölüm

MALATYA: MÜKEMMEL ŞEHİR PLANLAMASIYLA DÜNYAYA ÖRNEK OLDU!

Malatya’dayım… Deprem sonrası çarşı merkezine doğru ilerliyorum. Gördüklerim karşısında hayretten küçük dilimi yutacak gibiyim.

Malatya, bilimsel planlamanın şaheserine dönüşmüş!

Yıllardır “cünütlük” diye bilinen bölgedeki su baskınları tamamen çözülmüş. Öyle ki, yeraltından çıkan sular bilim insanlarının gözetiminde yönlendirilmiş, su ihtiyacı olan yerlere aktarılmış. Fore kazığa bile gerek kalmadan sapasağlam binalar dikilmiş! Artık ne göçük riski var, ne de çamura saplanmış bir temel.

Caddeler genişlemiş, araçlar sıkışıklıktan eser kalmamış yollarda akıp gidiyor. Malatya’da trafik sorunu? O da ne! Otopark mı? Yok artık, park yeri bulamamak tarih olmuş! Her yere yeşil alanlar eklenmiş, güneş ışığı şehrin her noktasına vuruyor.

Alışveriş yapmak mı? Kadınlarımız gönül rahatlığıyla şık mağazalarda dolaşıyor, esnaf dükkânlarını huzur içinde açıyor. Herkesin dükkânı tapudaki metrekaresine uygun şekilde planlanmış. Ne haksızlık var, ne düzensizlik, ne de rant oyunları…

Üstelik Malatya’da 3-5 yıllık geçici çözümler değil, en az 100 yıl sonrasını düşünen bir şehircilik anlayışı hâkim olmuş. Her geçen gün artan trafik yükü mü? O da çözülmüş! Yeni ticari alt merkezler kurulmuş, Battalgazi ve Yeşilyurt şahane planlamalarla şehrin yükünü hafifletmiş.

Ve en önemlisi, Malatya’nın ruhu korunmuş!

Bizi biz yapan değerler yok olmamış. Kent kimliği, şehir kültürü üzerine uzun uzun düşünülmüş. Tarihî yapılar aslına uygun restore edilmiş, şehir yeni bir kimlik kazanmamış, aksine öz kimliğine kavuşmuş.

Tarihî mirasımız da unutulmamış…
1730’dan kalma Kapalı Çarşı yeniden inşa edilmiş, Bedesten Malatya’nın göz bebeği hâline gelmiş. Eski Çınarlı Cami ve Söğütlü Cami aslına uygun bir şekilde restore edilmiş. Önlerine devasa iş hanları dikilmemiş, siluetlerini kapatan çirkin binalar bir daha yapılmamak üzere yıkılmış!

Ve Malatya… Öylesine güzel olmuş ki, şehirden göç edenler birer birer geri dönmeye başlamış!

Gözlerimi ovuşturuyorum…
Gülümsüyorum…
İçim huzurla doluyor…

Ama bir terslik var…

Elimi yorganın altından çıkarıyorum…
Ve anlıyorum…

Keşke rüya olmasaydı…

(Devam edecek…)