Keşke Rüya Olmasaydı – 4. Bölüm

MALATYA’NIN YÜZ YILLIK PLANLAMASI: TORUNLARA MİRAS BİR ŞEHİR

Bir şehir düşünün…

Bugünü değil, yarını inşa eden bir vizyonla yönetilmiş. Üç-beş yıllık geçici projeler yerine, yüz yıl sonrasını düşünen planlamalar yapılmış.

Malatya’da trafik keşmekeşi mi? Artık yok!

Ana arterler genişletilmiş, yeni çevre yolları açılmış. Kentin yükünü azaltmak için Battalgazi ve Yeşilyurt’ta ticari alt merkezler oluşturulmuş. Artık herkes çarşıya yığılmak zorunda değil. Şehrin her bölgesi dengeli bir şekilde kalkındırılmış.

Ve en önemlisi… Malatya, sadece bir beton yığını değil, yaşayan bir şehir olmuş.

Dikey mimariyle sıkıştırılmış binalar yerine geniş sosyal alanlar yapılmış. Çocuklar için parklar, yaşlılar için yeşil yürüyüş yolları, gençler için kültürel merkezler… Malatya, sadece bina değil, yaşam inşa eden bir şehir olmuş!

Modern konut projeleri yapılırken kentsel dönüşüm rantsal dönüşüme dönüşmemiş. İnsanlar mahallelerinden koparılmamış, şehrin eski dokusu bozulmadan yeni konutlar yükselmiş.

Şehir, nüfus artışı hesaplanarak planlanmış. Önümüzdeki yüz yıl boyunca Malatya’da altyapı sorunu yaşanmayacak! Deprem riski, bilimsel raporlarla analiz edilmiş, fay hatları göz önüne alınarak sağlam zeminlere inşa edilen güvenli konutlarla halk korunmuş.

Ve artık göç veren değil, göç alan bir şehir olmuşuz!

İnsanlar geri dönmüş. Ekonomik canlılık artmış. Malatyalılar, yeniden doğdukları topraklarda yaşamayı seçmiş.

Gurur duyuyorum…

Ama bir an duruyorum.

Trafikte ilerlemeye çalışırken fark ediyorum ki, hâlâ aynı dar caddelerde sıkışıp kalıyoruz.
Battalgazi ve Yeşilyurt’taki sözde ticari alt merkezler, açıldığı gün unutulmuş projelerden ibaret…
Mahallemize baktığımda, devasa beton blokların arasında kaybolan çocukları görüyorum.
Deprem sonrası yapılan konutlar, güven mi veriyor? Kim bilir…

Ve anlıyorum…

Keşke rüya olmasaydı.

(Devam edecek…)