Suat GÃœLÅžEN / Bizim Berber

Geçenlerde berbere gittim. Saç tıraşı olurken beyaz saçlarım dökülünce örtüye, bir zamanlar sim siyah olan saçlarım geldi aklıma. Yaşlanınca insan hep çocukluğunu, gençliğini mi anıyor ne! Sonra, o zamanın berber dükkânları canlandı gözümün önünde. Tecde berberinde hayal ettim kendimi.

Küçüktük. Berber koltuÄŸuna oturduÄŸumuzda boyumuz kısa kaldığı için, berber hemen bir tahta parçası uzatırdı koltuÄŸun kolçakları üzerine. Oturunca bu tahtaya,  kendimizi aynada görebilirdik. O zamanlar elektrikli makinalar yoktu. El makinası kullanılıyordu. Kaç numaraya vurduracaksak söylerdik. Yaz sıcaklarında sıfır veya bir numaraya kestirdiÄŸimiz saçları, kışın üç numaraya vurdururduk. 

El makinalarının ucuna takılan kesici tarakları numaralarına göre deÄŸiÅŸtirilirdi. Avucunda tuttuÄŸu makine saplarını hızlı hızlı açıp kapayınca taraklar çalışır, saçlar dibinden kesilirdi. Bazen körelmiÅŸ makine uçları keserken saçımızı çeker, acıtırdı. Makine kafamızda dolaşır, çabucak biterdi tıraÅŸ. Pudraya batırdığı pamuÄŸu ensemize vurdukça pudranın tozu burnumuza dolar, biraz da kolonya sürülünce kafamıza evin yolunu tutardık.  

Seyyar berberler de vardı bir zamanlar. Elinde siyah, körüklü çantası ile köy köy, sokak sokak dolaşırdı. Nerede müşteri bulursa tezgâhı oraya açardı. Evde, eyvanda, bahçede, sokakta, cami duvarı önünde hiç fark etmez, hemen beyaz örtüyü geçirirdi boyuna. Tecde ilkokulunda okurken seyyar berber okula da gelir, öğrencileri toptan tıraş ederdi.
    ...

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN LÃœTFEN BURAYA > TIKLAYINIZ.