Suat GÜLŞEN / Gurbette Bir Malatyalı Yazar

Bu günkü köşe yazımda kendimden bahsetmek istedim.  Çünkü 10 Aralık benim doğum günüm. 
Belli bir yaştan sonran her doğum günüyle birlikte ömrümüzün de tükenmekte olduğunu anlıyoruz. Hele benim gibi 77 yaşını bitirip 78 yaşına adım attığınızda, sona yaklaşmakta olunduğunuzu hissediyor ve geçen her yılın ömrünüzü tüketmekte olduğunu daha iyi anlıyorsunuz.
Yaşlılara sorarlar: “Neler gördün, neler yaşadın anlat bakalım” derler. Onlarda: “Ooo, neler gördüm, neler yaşadım. Bir anlatsam roman olur” derler ya; benim de anılarım roman oldu, öykülerim kitapları doldurdu. Üstelik beğenilip,  jürilerce ödüllendirildi.
Aslında önemli olan uzun yaşamak değil mutlu yaşamaktır. Geçen yıllarınız bir film şeridi gibi gözünüzün önünden geçtiğinde gülümseten, mutluluk veren anılarınız çoksa güzel yaşamışsınız demektir. Şimdi ben de kendi film şeridimi başa alarak yaşamımı kısaca anlatayım.
10.12.1947 yılında Malatya’nın Tecde köyünde doğdum. (O zamanlar Tecde köy statüsündeydi.) Mensucat Fabrikasında çalışmış ve Güreş Federasyonu Malatya İl Temsilciliği ile Milli Güreş hakemliği de yapmış olan rahmetli Nusret Pehlivan’ın oğluyum. Yurt içi ve yurt dışında başarılı hakemlik kariyeri olan Malatya’nın tanınmış simalarından Milli futbol hakemi rahmetli Nihat Gülşen'in de kardeşiyim.  

Beş kardeşiz. Çocukluğumuz Tecde de geçti. Ben Tecde İlkokulu birinci sınıfındayken annemi kaybettim. En küçük kardeşim Murat henüz kundakta bir bebekti. En büyüğümüz olan Nihat abim de ilkokul ikinci sınıfa gidiyordu. 5 Öksüz çocuğa kim bakacak? İşimiz zordu. Babam tekrar evlendi ve şehre göçtük. 

Derme İlkokulu ve Sümer Ortaokulunda okudum. Zaman içinde 5 kardeşimiz daha oldu. 10 çocuklu ailenin bir işçi maaşıyla geçinmesi zordu tabi. 1962 yılında ortaokuldan mezun olduğumda girdiğim Devlet Parasız Yatılı okul sınavını kazanamayınca babam beni liseye göndermek istemedi. Yatılı okul sınavlarına seneye tekrar girersin diyerek bir benzin istasyonunda bana iş bulduğunu söyledi. 
Nihat abim ilkokulu bitirdiğinde Akçadağ İlk Öğretmen Okulu sınavına girmiş ve kazanarak orada okumaya başlamıştı. Öğretmen okullarına daha sonraları ortaokul mezunları alınmaya başlandı. Ortaokulu son sınıfta okuduğum zaman ikmale kalma vardı. İkmale kaldığım için haziranda değil, eylülde mezun olmuş ve bu sınava girememiştim. Girdiğim Ziraat Okulu sınavını da kazanamamıştım. 
Bir yıl Malatya’nın dışında Kayseri-Adana yol ayrımındaki bir benzin istasyonunda çalıştım. O yılım dağ başında arabaların deposuna akaryakıt doldurmak, camlarını silmek, motor yağlarını değiştirmekle geçti ama hayatı da benzinlikte öğrendim. Boş zamanlarımda ders çalışarak sınavlara hazırlandım.
Sonraki yıl; Malatya Bölge Ziraat okulu ile Diyarbakır Sağlık Koleji sınavlarına girdim. Bu kez her iki yatılı okulun sınavlarını da kazandım. Bu sınavları kazanmakla hayatımı da kazanmış, kısa sürede devlet memuru olma yolu açılmıştı. Diyarbakır Sağlık Kolejinde okumayı tercih ettim.
Diyarbakır’da 1 ve 2. Sınıfları okuduktan sonra bu okul tamamen kız sağlık koleji olunca biz erkek öğrencileri İstanbul-Haydarpaşa Sağlık Kolejine naklettiler. İki sene de orada okuduktan sonra 1968 yılında mezun oldum.
Sağlık memuru olarak Adana da, askerlik dönüşü de Rize’de 3 yıl görev yaptım. Sağlık Bakanlığının açmış olduğu kursa katılarak Anestezi teknisyeni oldum ve Malatya Doğumevinde bir yıl görev yaptım. Sonra 1973 yılında yüksekokul sınavına girip, memur öğrenci olarak Ankara Gevher Nesibe Sağlık Eğitim Enstitüsü’nde okumaya başladım. Marmarisli bir sünger dalgıcının kızı olan sınıf arkadaşım Şükran Tekin ile evlendim. Okulda iken 1976 yılında oğlum Tekin doğdu. 

Sağlık Eğitim Enstitüsünden 1977 yılında mezun oldum. Muğla Çevre Sağlığı Başkanı ve Sağlık Ocakları Şube Müdürü olarak 15 yıl görev yaptım. Muğla’da 1978 yılında kızım Tülin doğdu. 
Daha sonra, Tarsus Sağlık Meslek Lisesi’nde öğretmenlik yaptım. Çocuklarımın ikisi de art ardına Ege Üniversitesinde bilgisayar mühendisliği ve Eczacılık Fakültesinde okumaya başlayınca 1995 Yılında emekli olup İzmir’e yerleştim. 

...

YAZININ DEVAMI BURADA