Suat GÜLŞEN / Tecde de kış anıları

Yıllardır gurbette olunca insan, memleket özlemiyle çocukluğunda yaşadığı mevsimleri de unutamaz oluyor. Hele benim gibi 70 yıl öncesine özlem duyuyorsa, dün gibi geçiyorsa gözlerinin önünden yıllar öncesinin yaşamı, düşündükçe sızlıyordur yüreği mutlaka. 

Her mevsimi bir başka güzeldir Tecde’nin. Yazı başka, kışı bir başka. İlkbaharda yemyeşil bir cennettir, kokusu sarar her yanı mor menekşenin, sümbülün. Bahçelerden menekşe toplar minik eller, bir demet sunmak için ilkokul öğretmenine. Hele bir de mişmişler çiçek açınca gör, en güzel tablosu ortaya çıkar doğanın. Ayva çiçeği kar beyazıyla, şeftali çiçeği pembesiyle, mişmiş, erik ve kiraz çiçekleri doyumsuz albenisiyle cezbederler arı ve kelebekleri. Uçuşurlar ağaçtan ağaca, daldan dala. Şaşırırlar hangi çiçeğe konacaklarına. Sonbaharında solsa da rengi, yaprağını dökse de kavaklar, gazeller örtse de toprağı yorgan gibi, kulağa hoş gelen bir melodidir üzerinde gezindikçe çıkan “Hışırtı”sesleri.  

Yaz geceleri kerpiç evlerin toprak damlarında yatmak ne güzeldir değil mi? Ay gülümser siz ona baktıkca, bazen dolunay, bazen hilal.Yıldızlar göz kırpar insana. Derken dalarsın en tatlı rüyalara. Horoz sesleri böler sabah rüyalarını.Yorganı çekeriz başımıza, sus ne olur bölme çocuksu rüyalarımızı diye… Size, Tecde’nin yıllar öncesinin kışını anlatacağım. Lapa lapa kar yağardı geceler gündüzler boyu. Şimdileri hiç yaşayamadığımız, diz boyu karlarla kaplı, bembeyaz gelinliğini giydiği günlerini anlatacağım.  Gecenin karanlığında gaz lambası aydınlatırdı odamızı. Lambanın solgun ışığı altında doluşurduk bir odaya. Ortaya konulurdu kış gecelerinin en güzel çerezi olan dut pestili, ceviz, kesmece. Hepsi de kendi ağacımızın, kendi emeğimizin ürünleri. Zaten herkes ihtiyacını kendi bahçesinden karşılar, parayla satılmazdı bunlar.

...

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN BURAYA > TIKLAYINIZ.