Yedikçe Harama, Durdurdukça Hakikate Giden Yol!

İnsan…
Neden yaratıldığını unutur, dünyaya kök salacağını sanır.
Nefsiyle öyle bir savaş verir ki, aslında kimle savaştığını bile bilmez.

İşte Ramazan, bu unutkanlığa bir tokat gibi iner!
Çünkü bu ayda yalnızca aç kalmazsın. Aynı zamanda terbiye olursun!

Üstad Bediüzzaman’ın ifadesiyle:
“Oruç, sadece maddi perhiz değil, aynı zamanda manevi perhizdir!”

Şimdi düşün…
Oruçlu olduğunda harama bulaşmaktan nasıl kaçınıyorsun?
Çünkü en basit helali bile terk etmeye alışıyorsun!

Daha güneş batmadan bile:
“Bu lokma helal mi?” diye sorgulamaya başlıyorsun.
Daha önce ağzına gelen her şeyi kontrolsüzce tüketirken, şimdi sabırla bekliyorsun.

İşte mesele bu!

Ramazan’da midene pranga vuruyorsun ama asıl mesele ruhu serbest bırakmak!

Çünkü kontrolsüz nefis, kontrolsüz bir mide gibidir.
Ne kadar doyarsa doysun, hep daha fazlasını ister.
Helal demez, haram demez, gözünü bile kırpmaz.

Ama bir de durup düşünelim…

Nefis dizginlenmezse…
Sadece miden değil, ruhun da aç kalır.

Ve en acısı ne biliyor musun?
Midesini ilah edinenler, haramla da doymayacaklarını çok geç fark ederler!

O yüzden oruç, sadece aç kalmak değil,
Nefse ‘Dur bakalım, sen değil ben hükmedeceğim!’ diyebilmektir.

Ve işin sırrı şurada…
Yemeği, içmeyi bırakan sadece bedenin değil,
kalbin de boş sözleri bırakmalı!
Dilin de gıybeti bırakmalı!
Ellerin de haksız kazancı bırakmalı!

Çünkü unutma…
Peygamber Aleyhisselatü Vesselam buyuruyor:
“Oruç tutup da yalan söyleyenin, haram işleyenin Allah’ın aç kalmasına ihtiyacı yoktur!”

Yani, sadece midene oruç tutturursan, aç kalırsın!
Ama gözlerine, diline, kulağına oruç tutturursan, hakikati bulursun!

O yüzden asıl soru şu:
Sen sadece yemekten mi vazgeçtin, yoksa hakikate mi yürüyorsun?