Zabıta Gönderdiniz, Şimdi Klavyeyle Linçliyorsunuz!

Sene 1934.
Emniyet Umum Müdürlüğü’nün daktilosundan çıkan bir yazıyla Said Nursî hakkında zabıtaya emir veriliyor: “Caminin önünde oturmasın.”
Çünkü oradan geçenlerin “tahassürle baktığı” bir bilge, sokakta durunca rejimin bütün ezberleri bozuluyordu.
Çünkü fikirleriyle susturamadıkları adamı, kaldırımdan iterek susturabileceklerini sandılar.
Sustum sandılar.

Sene 2025.
Yine bir bilge.
Yine bir şahsiyet.
Yine bir gönül adamı.
Ve yine aynı zihniyet…
Bugün Said Nursî Hazretleri’nin yolunda yürüyen Hoca Ağabey’i susturmak için artık zabıta değil, ekran başında sahte hesaplar, iftiralar, itibar suikastları devrede.
O gün sokakta olanlar, bugün sosyal medyada.
O gün ‘irtica’ bahanesiyle susturmaya çalışanlar, bugün ‘mehdilik’ bahanesiyle saldırıyor.
Ve hâlâ aynı ezber:
“Bu şahıs tehlikeli.”
“Bu kişi halkı etkiliyor.”
“Bu insan yalnız değil.”

Sahi siz neye düşmansınız?
Kitaba mı?
Hakikate mi?
Mücadeleye mi?
Yoksa susturamadıklarınıza mı?

Bir asır geçti.
Ama hâlâ susturamadınız.
Sustu sandıklarınız bugün binlerle konuşuyor.
Ve siz hâlâ aynı korku…
Aynı panik…
Aynı vesvese…
Zabıta yetersiz kaldı.
Şimdi tweetle, iftirayla, sahte profille bastırmaya çalışıyorsunuz.

Ama bilin ki:
“Zabıtayla susturamadığınız bir hakikati, klavyeyle hiç susturamazsınız!”