50 kuruşa çay, 3 liraya ekmek, 5 liraya çorba olur mu? Olur.

Darende’ye sonbahar gezisi düzenlediğimde bir “ucuzluk” mucizesi ile karşılaştım. Rehberim Bekir Sözen, çayın 50 kuruştan, ekmeğin 3 liradan, çorbanın da 5 liradan satıldığını söyleyince şaka yaptığını sandım. “Hadi gidelim gözlerinle göreceksin” deyince fotoğraf gezisine ara verip önce çay ocağına gittik. Kapıda yazıyordu: “Çay 50 kuruş” 

Gözlerimi ovaladım, başımı duvara vurdum, rüya mı görüyorum acaba deyip, tövbe bismillah çekip içeri girdim. “Çorba 5 lira” yazısını görünce şaşkınlığım iyice arttı. Psikolojimiz aşırı ucuzluk haberini yazacak kadar sağlıklı değildi. 

50 kuruşa çay, 5 liraya da çorba içip fırının yolunu tuttuk: İçerde şöyle bir yazı okudum: “Ekmek 3 lira”… Hatıra kalsın diye dört adet ekmek alıp Malatya’ya getirdim.
Peki, bu mucizevi ucuzluğun mimarı kimdi: Darende Belediye Başkanı İsa Özkan’dan başkası olamazdı. Gittim, sordum, “Sayın Başkan nasıl yaptın bunu?” 

Belediye binası ile Merkez Camii arasındaki park alanında sosyal tesis açmış Belediye Başkanı İsa Özkan, kapısına da “Dinlenme Salonu” yazmış, içini döşemiş, çay ve çorba tesisatını kurmuş, bir de görevli tayin etmiş, çayı 50 kuruştan çorbayı da 5 liradan satacaksın, demiş… Hepsi bu kadar… Son derece mütevazı ve alçakgönüllü… Övünmüyor, büyük bir marifetmiş gibi anlatmıyor. 

Peki fırın? 

Tabelada “Darende Belediyesi Ekmek Fabrikası” yazıyordu. Günde binlerce ekmek üretiyor. Amacımız esnafla uğraşmak değil, diyor Başkan Özkan… Sadece hizmet diyor. 
Fırının üstünde bir yazı daha: “Kadın Konuk Evi”… Bu nedir diye sordum. Dedi ki:

“Uzaktan köyden gelen köylüler var. Kimisi hastaneye, kimisi pazara, kimisi resmi kurumlara işini görmeye geliyor… Köy minibüslerini beklerken perişan olmasınlar diye bu konuk evini açtık. Geliyorlar, içerde oturuyorlar, yemek yiyorlar, çocuklarına bakıyorlar, namazlarını kılıp dinleniyorlar.” 

Helal olsun dedim Başkana, helal olsun. Başka ne diyeyim.