Amca-Yeğen İki Yazar ve Şairden Tecde Şiirleri

O GÜNLER

Oturdum, bir duvarın dibine
Sırtımı kerpiçlere dayadım
Sarı yapraklar arasında, ölgün
Bir ışık vurdu gözlerime
Çocukluğumu aradım
Bütün gün
Hayallere daldım
Senelerin kahriyle kamburlaşmış
Eskimiş kerpiç duvarlar
Saçakları yıkılmış evlerin
Bu bizim köy değil miydi?
Neredesiniz komşular
Bu duvar bizim duvarımız
Bu ev bizim, avlusunda asma ile nar
Yedi kardeşi büyüttü kucağında
Kapısı açık dururdu, eşe dosta
Ardına kadar
Bu köy, bizim köyümüz, Tecde
Güzelliğinde yıkanır rüzgar
Meyve bahçeleri, alabildiğince
Gökyüzüne uzayıp gider kavaklar
Tozlara karışmış, alın terleri
Eski sevdalar
Parmağıma bir taş değdi oyy
Kanı damlar ılık ılık yollara
Derelerde çimesim gelir
Tırmanasım gelir ağaçlara, dallara
Gözlerimin önünden mevsimler geçer
Gitti, çok uzaklara, çok uzaklara
Ceviz taşladığım, güvercin tuttuğum günler!..
                             Lütfi GÜLŞEN

HASRETİM SANA

Güzeldir herkesin doğduğu şehir
Benim Tecdem de güzeldir
Yazları sıcak, sapsarıdır başaklar
Arkasından güz gelir, serin serin
Bahçeler hüzünlenir
Beydağı’nın doruklarında
Hevenk hevenk bulutlar
Soğuktur, karlı olur kışları
Bütün ova çiçeklerle süslenir baharda
Dağlarda karlar erir
Gelin olur telli duvaklı, bahçeler bağlar
Davullar gümbür gümbür
Tecde de bir düğün başlar
Dut ağaçları görkemli cevizler
Kavaklar göklere uzanıp durur
Elma, armut, kiraz, erik, şeftali
Binbir kokudur saçar
Kaysı çeşit çeşit, balım balım
Yaşam sevincim, umudumdur
Elinde beyaz mendil, halaya durmuş
Al yanaklım, bindallım
Gönül maviliklere kanat açar
Anam, babam, ceylan gözlüm gibisin
Belinde gümüş kemer
Yazmasında dal oya
Çiçek çiçek sözlüm gibisin
Gün görmüş ahşap evler, kamburlu kerpiç evler
Yan yana, bağdaş kurmuş oturmuş
Birbirine geçmişin söyler
Melita, Maldiya, Meliten, Malatya
Kirvem, sağdıcım, iki gözüm
Asmalarda salkım salkım, kehribar üzüm
Kavurur içimi, yanıktır türkülerin
Fırat kenarında yüzsün kayıklar
Çiçekten harman olmaz, bilirim
Şimdi esvap yuyor olmalı
Çakır gözlü, elleri kınalı, gelinler kızlar
Bitsin ölümler, ayrılıklar
Kerem misali yollara düşmüş
Bağrı yanık, elleri sazlım gibisin
Evim barkım, köyüm obam
Gönlümde yıllar yılı taht kurmuş
Anadan sürmeli, nazlım gibisin 
Derme suyu bir anne, yeşil gözlüdür
Uzatmış sevecen kollarını
Basmış bağrına, sımsıcak
Asırlarca tüm ovayı
Emzirir emzirir
Göğsü bereket yüklüdür
Tarlalar verimli, hep bolluk olsun
Ersin herkes ekmeğe, aşa
Çağdaş yaşama dönük bakışları
Nakış nakış işlensin toprağı taşı
Kilim kilim dokunsun
Şenlensin toprak ana
Yoksulluk dağların ardına sinsin
Baş eğilmesin karanlıklara
Bitsin aradaki uçurum
Sütüm o zaman helaldir
Gözlerimde coşkulu bir ümit yeşerir
Yüreğim sevgiyle dolup taşar
Eser içimde püfür püfür
Bir deli rüzgâr
Ölümsüzlüğe kavuşurum
Çok günler gördük, aklı karalı
Bir turna süzülür, yazıhan ovasına
Şahin vurmuş, bir kanadı yaralı
Yirmisinde, ışık ışık
Güneş yüzlüm gibisin
Karıştı tozlu yollarına, uçarı gençlik
Çukur yanaklı, kınalı kekliğim
Bülbül avazlım gibisin
Hükümet meydanı, Saman pazarı
Kaderini yaşayan insanlarla doludur
Kışla caddesi, kernek, kanal kenarı
Esnaf, işçi, çifçi, memur
Kadın erkek, cıvıl cıvıl çocuklar
Kimi iplik büker, çıkrık başında
Kimi fabrikada kumaş dokur
Kimi şıngır mıngır, çarşı Pazar
Kimi ırgat, kimi rençber
Kimi aydınlık ufuklara uçan okulludur
Kimi güzelim konaklarda
Sultanlar gibi yaşar
On üçünde, on dördünde kondulu kızlar
Uykulu gözlerle Tekel’e koşar
Kimi şehirli, kasabalı, kimi köylü
Kalpleri vatan aşkıyla doludur
Hepsi de asil, onurlu
Battal Gazi soyludur
Malatya, kara sevdalım
Çitilim, çitlenbiğim
Kısrağım, doru tayım
Anam babam, ceylan gözlüm gibisin
Belinde gümüş kemer
Yazmasında gül oya
Kırk yıllık nişanlım
Hasret hasret sözlüm gibisin!..
                            Lütfi GÜLŞEN

TOPRAK OLMUŞUM

Ben bir garip kişi
1947 Yılında Tecde’de 
Toprak damlı kerpiç bir evde doğmuşum
Mıkdat dedemin ismini vermişler
Okusun hoca olsun demişler
Felek vurmuş sillesini
Çocukken öksüz kalmışım
Büyümüşüm düşe kalka.
Hoca yerine öğretmen olmuşum
Öğretmen sevmişim telli duvaklı
İki evlat vermiş
Mutluluğu öğretmiş.
Yeni sevgiler tatmışım 
Yıllar sonra gül yerine
Torunları koklamışım
Şair olmuşum
Yazar olmuşum
Bir gün gelmiş
Dünyaya doymadan
Toprak olmuşum.
                    Suat GÜLŞEN

 YEŞİL CENNETİM

Sende gözümü açtım yetmiş sekiz yıl öncesi,
Alibey sokağının arık suyunda yıkadılar
Nusret Gülşen’in kerpiç evinin
Perdah kokusunu duydum ilkin
Gaz lambası ışığımız oldu 
Dut dalındaki torba salıncak, yatağımız.
Dedem Mıkdat hocanın ezan sesi geldi kulağıma 
Sahurda, davulcu Şaban dayının tokmak sesleri 
Bağlarında bahçelerinde koşuşturduk 
Mor menekşeler topladık demet demet
Ceviz çırptık, dut silktik, kiraz derdik
Mişmiş kuruttuk damlarda 
Yokuş başındaki değirmende sıra bekledik
Çimdik derelerinde donlarla
Uyuduk yaz geceleri ay ışığında, damlarda
Okul dönüşü tahta çantamızı kızak yaptık
Kışın kaydık yokuş başından aşağı, karlarda
Ocak başında Zöhre ninemizden masallar dinledik 
Henüz ilkokul ikinci sınıfını okuyamadan
Göçtük şehire, annemi mezarlığa bırakarak.
Gurbetlik bir başlamaya görsün
Kentten kente savruluyor insan
Yıllar alıp götürüyor çok uzaklara
Hasretlik başlıyor çekilesi değil
Özlemler büyüyor dağlar gibi
Burnumda tütüyor buram buram memleketim
Tecdem, yeşil cennetim.
                         Suat GÜLŞEN