Banazı’da asil bir genç!

Bugün Banazı’ya bisikletle geziye giderken başımdan bir olay geçti. Sizinle paylaşmak istiyorum. 
Bisiklet ile Banazı yoluna girdim, Kuyuönü mevkiini geçtikten sonra Aşağı Banazı’da köprüye yakın bir yere vardım. O sırada baktım ki bir genç, evinin önündeki cevizi çarpıyor (topluyor). Selam verdim gidiyordum. Genç dedi ki, “Bir dakika durur musunuz?” Korktum acaba beni mi dövecek diye… 
Avucundaki cevizi bana uzattı, “Buyur” dedi. 
“Neden bu ikram?” dedim.
“Burdan geçerken gördün, göz hakkı” dedi. 
Vay be, bakar mısınız asalete, cömertliğe, insanlığa… Üç adet ceviz nedir ki, ama siz miktara değil düşünceye bakın. 
Töre, adet, paylaşmak, ikram etmek, misafirlik… Tanımadığı adama ceviz veriyor. Zaten cevizi de azdı, kendisine de bir avuç kalmıştı… 
Allah da öyle buyuruyor, “Onlar ki varlıkta ve yoklukta infak ederler.”
Annesi de pencerede idi, döndüm dedim ki, “Anneciğim bu genç sizin galiba… Vallahi helal olsun, ne mübarek ve temiz bir evlat yetiştirmişsin”
Banazı’daki gezime işte böyle umut veren, “Hayır, hala değerlerimiz ölmemiş, geriden iyi bir nesil geliyor” dedirtecek bir hikâye ile başlamak ne güzel…