Bu şehirde çok şey yarım kaldı!..

Dün, sosyal medya hesabımda bir fotoğraf gördüm. 

Fotoğrafın üzerinde “Bu şehirde çok şey yarım kaldı…” yazıyordu. 

Fotoğraf ve söz aldı götürdü beni. 

Nerelere gitmedim ki?.. 
 
İnsanın hedefleri olur. 

Ailenin hedefleri… Mahallenin, ilçenin ve ilin hedefleri olur. Ülkelerinde… 

Hedefler hep yarın için. Dün için değil!.. 

Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından, Malatyalının hedefi geride kalanlar oldu. 

Kimimiz bir kayısı ağacının altını, kimimiz bir caminin bahçesini, kimimiz ise elimizden yitip giden canları düşünürken buldu kendini.  

Giden canlarımız geri gelmeyecek elbette. 

Kayısı ağaçlarımız geri gelir mesela. Cami bahçelerimiz de geri gelir. Hatta biraz daha sıkarsak dişimizi, eski hareketli caddelerimizi, çarşılarımızı, esnafımızı ve çay bahçelerimizi de geri getiririz yarına. Az biraz azim yeter bunların hepsini geri getirmeye.

Çalışıyor, yöneticiler. Çalışıyor amirler-şefler. Çalışıyor personel. Çalışıyor Malatyamın ve ülkemin evlatları. Dünde kalanları, yarına getirebilmek için. 
 
Bir kaç gün önceydi. İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’nun açıklaması vardı. “Malatya’daki enkazın yüzde 75’i kaldırıldı” diye. 

Evet o enkaz kaldırıldı.

 İçimizdekinin yüzde 100’ü halen duruyor yerlerde. 

Onun nasıl kalkacağını inanın bilmiyorum. 

Ancak kalkacağına inanıyor ve ümit ediyorum. 

Çünkü, en büyük dayanaklarım; Rabbimin inayetiyle, devletim, vatanım ve milletim var. 
 
Bir yerlerden başlamamız gerekiyor. 

Esnaf, o fotoğraftaki gibi iki tane sehpa üstünde üç beş ürün satarak başlayacak mesela. 

O fotoğraftaki ürünlerin konulduğu sehpaları koyacak önüne. 

Sehpaları yapan komşusuna da destek olacak mesela.

Sanayici, işyerinin şalterini kaldırıp, imalata başlayacak. 

İşçilerinin ekmek kapısı olacak. 

İşçi, ekmek kapısını sonuna kadar açık tutmak için çabalayacak. 

O kapıdan çıkan ekmek; Çocuklara, ailelere, Malatya’ya, cansuyu olacak. 

“Bütün bunların olması için ilk hareket nedir?” sorusunun cevabı ise devlet olacak. 

İlk hareketi devlet verecek, bakanıyla, valisiyle, belediye başkanıyla, müdürüyle, amiriyle, şefiyle ve personeliyle. 

Deprem ve geçim kaygısıyla Malatya’yı geride bırakanları, alıp geri getirecek. 

Geri getirmenin yollarını bulacak.

Yine bir kaç gün önce Murat Çetin “Lider”i tanımlamıştı bir yazısında. 

“Personeli aç ise, tok olmamalı. Personeli üşüyorsa o da ısınmamalı. Personeli çadırdaysa, o da çadırda olmalı…” demişti. 

Evet lider budur. Eyvallah! 

Lider liderliğini yaptı da müdürü, amiri ve şefi ne yaptı? Ya da ne yapmadı? 

Bu soruların cevabı Malatya’nın şu anda tam içinde, Malatyalıların gönlünde. 

Kimisi haykırıyor, kimisi ise sadece bekliyor zamanını… 

Kimin ne yaptığıyla veya kimin ne yapmadığıyla, ilgili olacağız. 

Elbette sorgulayacağız kimin ne yapıp ne yapmadığını. “Ben ne yapmalıyım?” ya da “Ne yapmamalıyım?” demeyi de ihmal etmeyeceğiz. 
 
Hedefe varmak elbette önemli, doğru yolda olmaktır asıl mesele… 

Doğru yolda mıyız? Doğruyu ararken yanlış yollara mı saptık? 

Kendi kendimize bunu da bir sormamız gerekiyor. 

“Bunlar niye olmadı, şunlar niye yapılmadı?” diye sorgularken “Gittiğim yol doğru mu?” diye, sağımıza, solumuza bakmamız gerekmez mi?.. 

“Bu şehirde çok şey yarım kaldı!..” sözünün hatırlattığı kelimelerle, arıyorum eskinin Malatya’sını.

Kulaklarımı açtım “Sesimi duyan var mı?” sorusunun cevabını duymak için. 

Gözlerimi açtım... Dünü, yarında görmek için… 

Vesselam…