Bugün ömrümüzün son günü olsa

Allah vermesin, doktor dese ki; maalesef çok geç kalmışsınız, 3 ay ömrünüz kaldı! Ne yaparız? Kuvvetle muhtemel dünya ile alakamızı kesip, mümkün olduğu kadar ibadet etmeye ve sevdiklerimizle zaman geçirmeye gayret ederiz. Dünyanın gözümüzde artık beş para kıymeti kalmaz.

Peki gerçek hayatta, herhangi bir hastalığımız yokken durum nasıl? Yani ölüm bize ne kadar yakın?

Allah (c.c) insana vermiş olduğu ömrü blok olarak tek seferde vermiyor aslında. Yani bir kuluna 70 sene ömür vermişse bunu tek seferde 70 yıl olarak değil de 24 saatlik dilimler halinde veriyor. Çünkü Zümer suresinin 42. Ayetinde şöyle buyuruyor: ‘' Allah, ölüm vakitleri geldiğinde insanları vefat ettirir, ölmeyenleri de uykularında ölmüş gibi yapar. Ölümüne hükmettiklerini tutar, diğerlerini ise belli bir süreye kadar (hayata) salar. Kuşkusuz bunda iyice düşünenler için dersler vardır.'' 

Bu ayeti, müfessirler, şu şekide tefsir etmişler: Ölüm olayında Allah ruhu bedenden tamamen ayırdığından beden hem candan hem de şuurdan yoksun hale gelmekte, uyku denilen psiko-fizyolojik olayda ise can bedende kalmakla birlikte geçici bir duyum ve bilinç kaybı yaşanmaktadır. Bu kayıp bir bakıma ruhun bedeni kısmen terketmesi anlamına geldiği için âyette uyku ölüme benzetilmiştir (Zemahşerî, IV, 349). Demek ki uyku, ölümün küçük kardeşi, ölümün bir çeşidiymiş ve biz aslında her gün ölüyoruz ve yeniden diriliyoruz. Fakat bu gidiş gelişlerin farkında olmadığımız için ruhumuzun bir daha gelmemek üzere gitmesini tek ölüm zannediyoruz. Onunda zamanını bilmediğimiz için kolayca ölmeyecekmişiz gibi davranma gafletine düşüyoruz.

Konuyu daha iyi anlatabilmek için şöyle bir örnek vereyim: bazı bilgisayarlarda uyku modu var, yani bilgisayarı tamamen kapatmak yerine işiniz olduğunda daha çabuk açılsın diye uyku moduna alıyorsunuz. Elektriği kesilmiyor ama bütün fonksiyonları duruyor. Yani bilgisayar uyku modundayken, tamamen kapalıymış gibi hiç bir işe yaramıyor, kullanmak için yeniden açmanız gerekiyor. İşte Allah (cc) uyku moduna aldığı kulunun elektriğini kesmiyor ama bütün fonksiyonlarını (şuurunu) alıyor ve sabah uyandığında, ömrü var ise, yeniden iade ediyor. Sık sık duyduğumuz "gün bugündür'" sözü tam olarak bunu anlatıyor bize.

Konu bu pencereden tefekkür edildiğinde ölümün bize aslında her gün ve bazen günde bir kaç kere uğradığını anlıyoruz. Dönüşü olmayan gidişin vaktini sadece Allah (cc) biliyor, ama bize hergün gelen küçük kardeşin saatlerini biz biliyoruz!

Madem günlük yaşıyoruz o zaman o güne ait hiç bir şeyi ertelemeyelim. Ne ibadetimizi, ne sevdiğimiz birisine onu sevdiğimizi söylemeyi, ne kırdığımız bir gönül varsa onu düzeltmeyi ne de çocuğumuzla parka gitmeyi. Çünkü yarının garantisi yok! Bize verilen 24 saatlik ömrü en iyi şekide değerlendirmeye çalışalım.

Ebu Turab hazretlerinin konuyu çok güzel özetleyen sözüyle bitirelim:

Bugünü düşünürüm, dün geçti, yarın var mı?

Gençliğe de güvenmem, ölen hep ihtiyar mı?

Hayırlı bayramlar