Devlet mi haklı, vatandaş mı?

Depreme hazırlıklı bir ülke değildik. Çektiğimiz bütün sıkıntıların temelinde işte bu gerçek yatıyor. 
Eğer biz zemini sağlam yerlere, uygun kat sayısına göre, fay hattı uzağında, altında dükkân olmayan sağlam binalar yapsaydık bugün biz bu sayısız depremlerin altından çok az bir zararla kurtulurduk. Belki de hiç zarar görmezdik. 9.5 bile olsaydı… 
Neyse artık bunları konuşmanın bir anlamı kalmadı, olan oldu.
Peki deprem sonrası yaraların sarılması sırasında yaşadığımız büyük karışıklıkların, sorunların, haksızlıkların altında ne yatıyor? Bunu hiç sordunuz mu kendinize? 
AFAD, Çevre Şehircilik, Belediyeler, Nüfus ve Tapu Müdürlükleri başta olmak üzere resmi kurum binaların önünde neden binlerce insan gece gündüz kuyruklarda sıraya girdi? 
İşte deprem anı, tamam, anladık, çürük binalar ve sonuç büyük yıkım… 
Ya sonrası?
Resmi kurumların binalarına neden hücum edildi? Binlerce insanı resmi kurumların görevlileri ile neden karşı karşıya getirdik? Neydi insanları orada saatlerce kuyrukta tutan, neydi bu depremzedelerin derdi? 
Hiç bunu düşündünüz mü? 
Yok. 
Peki, o zaman ben anlatayım.
Hani, dedim ya, biz depreme hazırlıklı değildik. İşte bu açıdan da biz depreme hazırlıklı değildik. 
İnsanımızın dükkân, ev, tapu, adres gibi resmi işlemlerindeki hileler, sakatlıklar, karmaşıklar… Kimin eli kimin cebinde belli değil. Adamın şehirde evi var, köyde oturuyor. Tapu bilmem kimlerin adına… Karma karışık. Farzımuhal adamın adresi Halep’te, oturduğu yer Şam’da… Adamın 6 evi var, hepsini çocuklarına vermiş, fakat evler kendi adına, tapuyu vermemiş, yıkılmış, oğulları hak sahibi olamıyor. Daha neler neler, şeytanın aklına gelmez. Hiçbir işimiz düzenli ve planlı değil. Labirent gibi, Babil Kulesi gibi, gel de derdini anlat. Sonra deprem olunca böyle apışıp kalırsın. Derdini de Marko paşaya anlatırsın. 
Çünkü deprem olunca devletin yaraları sarma konusunda bir projesi ve sistemi var. Her şey elektronik ve dijital ortamda… Merkezi sistem. Adam gibi bir resmi işlemleriniz varsa, önceden malınızı, mülkünüzü, evinizi barkınızı, dükkânınızı arsanızı kurallara ve resmiyete uygun yapmışsanız, sizin yolunuz asla AFAD’a ve diğer kurumlara düşmez. 

Ne olur o zaman, hak ettiğinizi alamazsınız, hak etmeyenler de alır. Sonuç bu. Bu adaletsizliği kendiniz hazırladınız. Sonra da resmi kurumların görevlileri ile aylardır kavga ettiniz. 
Resmi kurumlara gelince… Onlar da olağanüstü çaba sarf etmelerine rağmen maalesef yönetim zafiyeti de gösterdiler. Halkın düzensiz resmi işlemleri, kurumların zafiyeti ile birleşince bu vahim tablo ortaya çıktı. Büyük acılar çekildi, hem resmi kurumlar hem de vatandaşlar bu işten büyük zarar gördü. Devlet kurumları ile vatandaşlar arasında onulmaz yaralar açıldı. 
Bu günah hepimizin, kimse kimseyi suçlamasın. 
Ha bir de AFAD, Çevre Şehircilik, Belediyeler, Tapu ve Nüfus Müdürlükleri arasında yaşanan gerginlikten de bahsetmeden geçemeyeceğim. Ben birçok tanıdıklarımın işlerini bizzat bu kurumlarda yardım amaçlı takip ederken şahit oldum. AFAD Belediyeyi, Belediye Çevre Şehirliği, Tapu Nüfusu... Bu kurumlar birbirlerini kötülüyor. Vatandaşların yaşadığı bıkkınlık veren zorluklara karşılık, çareyi birbirlerini suçlamakta buldular. Olan da zavallı depremzedelere oluyor. Aylarca o kurum benim bu kurum senin gidip geliyorlar, top gibi… Kurumlar arasında hem gizli ve içten içe bir çekişme, hem düşmanlık hem de tamiri mümkün olmayan koordinasyon eksikliği var. 
Ne acı… Ne desem bilmiyorum. Bir yandan bu kurumlarda canı çıkarcasına çalışan personeli taktir ediyorum, bir yandan da vatandaşlara yaşattıkları zorluklar nedeniyle kızıp köpürüyorum. 
Nasıl bir paradoksun, nasıl bir trajedinin içine düştüğümüzü tahmin ediyor musunuz?
Herkes haklı, herkes suçlu. 
Gel de çık işin içinden.