Divriği’de çay, peynir, ekmek ve ’’İnsanlık’’

 




Sivas'ın Divriği İlçesi'ne ilk defa gittim.

Divriği Ulu Camii'i görmeye çok defa niyetlenmiş olmama rağmen bir türlü nasip olmamıştı. Fotoğraf Sanatçısı değerli ağabeyim Attila Küntüz ile Eğin'e yaptığım ziyaret sırasında aniden direksiyonun yönünü Divriği’ne çevirdik. 

Aslında Camii’nin tadilat dolayısıyla kapalı olduğunu biliyorduk. Olsun, uzaktan da olsa görmeye değer dedik ve yola koyulduk, vakit geçti ve akşam karanlığına kalmamak için hız yaptık. Hem de Eğin-Divriği arasındaki taşlı ve kanyonlu yoldan… 

Neyse, biliyorsunuz ben Şeyh Hasan’ın oğlu olduğumdan manevi yönden yolu uçarak geçtik ve sağsalim Divriği’ne vardık. 

Yorgunduk. Hemen ikindi namazını kavuşturduk ve Ali Baba Çayocağı’nda oturup çay içelim, sonra fotoğraf çekeriz dedik. Fakat Divriği’nin açık ekmeği de çok güzelmiş, ekmek de aldık yanına da tulum peyniri… Çok şükür. 

İşte bu noktada durun!

Divriği insanının kalitesi ortaya çıkacak şimdi.

Tam biz çay, peynir, ekmek ziyafetine başlayacakken iki kişi başımızda belirdi, yağlı ekmek ve normal ekmek koydular masamıza… 

-“Hayırdır abiler?”

-“Sizi yabancı gördük, ikramımız olsun dedik”

Vay be!

Bizde müthiş bir şaşkınlık…

Evet, Anadolu’da böyle ikramlara ve misafirperverliğe alışmıştık ama böylesini de hiç görmemiştik. 

Ekmek, peynir ve çayın yanına bir de insanlık ikram ettiler bize… Ölümsüz değerlerimizden bir parça sundular bize… O yorgunluğun üzerine bu ikram çok iyi geldi bize… Zaten demli ve lezzetli çay, sırılsıklam terin üzerine öyle bir şifa oldu ki, üstüne üstlük bir de Divriği esnafının ilgi ve alakası bizi iyice kendimizden geçirdi.

Bizi gören herkes “Hoş geldin” diyor, halimizi hatırımızı soruyor. Hepsi yüzümüze gülüyor, uzaktan da olsa sohbetimize katılıyor. Sanki 40 yıllık ahbap gibi… 

Divriği insanı gönlümüzü feth etti… Güzel insanlar diyarına gelmekte demek ki çok gecikmişim. Geldik, iki tur attık gidiyoruz ama gönlümüzü de Divriği’ne bıraktık. Bu ne demek? Bir daha, Allah nasip ederse, en kısa zamanda bir daha geleceğiz demek… Sizi unutmayacağız demek… Çay Ocağından Tuncay’ı, Tüpçü abimizi, Merkez Pide Fırını sahibi kardeşimizi… 

Selçuklu beldesi, Ulu Cami diyarı, Kümbetlerin memleketi Divriği’ni arkamızda bırakıp Arapkir’e giderken, araçta Attila Küntüz abimizle hâlâ Divriği’lilerin ikram ve misafirperverliğini konuşuyorduk.