Fotoğrafın hikâyesi: Adil Usta ve cennet bahçesi

Fotoğrafta gördüğünüz bize selam veren çiftçimizin adı: Adil Taştekin… 
Orduzu Çarşıbaşı mahallesinden… 78 yaşında… 
Fakat Malatyalılar onu “Adil Usta” diye tanır… Sanayide Mercedes ustası olarak nam salmış, dürüst ve çalışkan bir otomobil tamircisi… Fakat ben Adil Taştekin amcamızı bir “sanayi ustası” olarak değil bir “çiftçi” olarak tanıdım. Sanayideki dükkânına ne gittim ne de gördüm. Çünkü Mercedes’im yoktu. 
Bundan 6 yıl önceydi. Yine böyle bir bahar günüydü. Yine çiçekler açmış, kayısının başkenti Malatya’mız adeta gelinliğe bürünmüştü. Pütürge yol ayrımını geçtikten sonra, sağ tarafta güzel bir bahçe gözüme çarptı. 
Ben bu bahçeyi mutlaka görmeliydim. Benim için tanıdık tanımadık fark etmiyor. Başıma bela geleceğini bilsem bile, kafama koyduğum fotoğrafı mutlaka çekerim. (Allah’ın izniyle) 
Nasip de varmış… Baktım ki kapı açık. Girdim içeri, sanki bahçe sahibi gibi rahat bir eda ile… Beni önce bahçe bekçisi Tom karşıladı.
Nereye öyle, elini kolunu sallayarak gidemezsin der gibi havlamaya başladı: “Hav hav hav!” 
Bahçe sahibi olduğunu tahmin ettiğim yaşlı amcamız seslendi: “Bırak Tom, girsin içeri!” 
İşte bu kişi, bu hikâyenin kahramanı, “Adil Usta”nın ta kendisi idi… Karşıladı, hoş geldiniz, dedi. “Kimsiniz?” demedi, misafire kimsiniz denmezdi. Bizi oturttu, ikramda bulundu. Buyrun bahçemizi gezebilirsiniz, diye de ekledi. 
O zaman anlamıştım, “Adil Usta”nın büyük bir şahsiyet, kadirşinas bir kişiliğe sahip olduğunu… 
İşte o muhteşem fotoğraflarını çektiğim bahçe de bu bahçe idi… Büyüleyici, göz alıcı, şahane, emek mahsulü, seyrettikçe doyulmayan, kusursuz bir bahçeydi. Cennette tarifi yapılan bahçelere benziyordu. Gözü tırmalayan en küçük bir kusur göremezdiniz. Ağaçlar canlı, dipdiri, toprak mis gibi kokuyordu. 
Naif, kibar, misafirperver, cana yakın Adil Ustamız’ın elinden çıktığı besbelli idi… Bahçesine bir çocuk gibi bakmıştı. Bahçede yürürken toprağa incitmeden basmamızı isteyecekti neredeyse… Ağaçlarına ve toprağına da bize davrandığı gibi davranıyordu. Bahçe Adil Ustamız’ı, Adil Ustamız’ı da sanki bahçe terbiye etmiş, yetiştirmişti. Bahçesine adeta aşıktı. Tek sevdası bu topraklardı. 
O gün hayatımın en güzel kayısı çiçeği fotoğraflarını çekmiştim. İzollu’ya giderken her defasında kapıya göz atar, bahçede ise gider Adil Usta’nın elini öperdim. 
Sonra ne olduysa bahçede hiç göremez oldum. Doğrusu merakta da kaldım. Aradım. Çocukları çıktı telefona, “Dedemiz hasta yatıyor” dediler. 
Derken, aradan iki yıl daha geçti. Yine İzollu’ya gidiyorduk, fotoğraf sanatçıları Ramis Akar ve İsmet Durgungül’le… Pütürge yol ayrımına vardığımızda, ekibe dedim ki, “Şimdi sizi bir bahçeye götüreceğim, güzel bahçenin güzel bir adamını tanıyacaksınız” 
Nasiplerinde varmış, kapı açıktı. Hadi koşalım! 
Yine her zamanki gibi önce Tom karşıladı bizi… Daha sonra kayısıya ilaç atmakla meşgul olan yaşlı bir amca bize doğru yaklaştı. 
Tanıyamadım.
Allahım, bu Adil amcaydı… O beni tanıdı hemen… Elini öptüm, kucaklaştık. “Neredesin Adil Usta, uzun zamandır seni göremedim?”
-“Sorma evlat, çok hastalandım, bir ay yoğun bakımda yattım, ölümden döndüm. Şu melun hastalığa yakalanmıştım.”
Gerçekten de, hastalık Adil Usta’yı hem fiziki hem de ruhi yönden sarsmış, bu ince ve kibar adamı iyice duygusal yapmış, sanayinin efsane ustası iyice çökmüş… 
Zaten, Ramis’in kamerasına verdiği Ramazan mesajında da hastalığın üzerinde bıraktığı derin iz, o duygusallık iyice belli oluyordu. Eski insan, eski toprak, nesli tükenen örnek şahsiyet Adil Usta öyle bir konuştu ki, adeta bizlere ders verdi. Mercedes’te nasıl ustaysa, bahçesinde nasıl nevi şahsına münhasır bir çiftçi ise konuşmasında da tam bir münevver edası vardı.  

Adil Usta, Allah’tan tek istediğim “sağlık” diyor, bahçesine bakamayacak olmasından korkuyor, hatta yerlerde kırılmış, fotoğrafta gördüğümüz dalları toplayamadığı için büyük üzüntü duyuyordu. 
Adil Usta hasta… Rabbim şifalar versin. Lütfen sizler de dua edin Adil amcama... Bu yüreği bahçesi kadar temiz, işleri Mercedes kadar sağlam, insani vasıfları melekleşmiş Adil Amcamızı, Ramazan ayında dualarınıza katın! 
“Allahım! Bu tabiat aşığı, ağaç dostu, yeşil tutkunu Adil Amcamız’a hayırlısıyla sağlık, sıhhat ve afiyet nasip eyle!”