"Gederse ağalar paşalar, itlere galır köşeler."

Merhaba değerli okurlarım. Bugün bu yazıyı okuyarak yeni haftaya giriş yapıyorsunuz. Güzel bir hafta geçireceğiniz buradan belli. Adeta bayramı yaşayacaksınız. Ben sizden daha kısmetliyim. Çünkü yazıyı sizden önce okuma imkânım oldu. Daha erken başladım güzel bir haftaya.

Bugün makalem biraz gecikti. Diyarbakır’dan değerli bir hanım öğretmenimizin  öncülüğünde yapılan bir çalışmaya ekip olarak katkıda bulunduk. Önemli bir kültürel çalışma. Teknofest fuarına bununla birlikte başka çalışmaları da yetiştirmeye çalışıyorlar. Bizim katkımız devede kulak. Ama bölge önemli. Kültürel çalışmalar çok daha önemli. Gençlerimizi abuk subuk yaratıkların bilgi kirliliği ve yanlış algılar oluşturan lağım çukurlarından uzak tutmak gerekiyor. 

Çok şükür ki terör belası şu anda bitirilmeye yakın ve sindirilmiş durumda. Eskiden yaşanmış acılar o kadar kanıksanmıştı ki, fıkralara bile konu olabilmekteydi. Fıkra bu ya:

Mağaranın birinde kar kış sebebiyle erzak çabuk bitmiş. PKK’lı teröristler (Terörist deyip geçmeyin. Bu katiller Zillet ittifakının değerli ortakları haline dönüştü ve yakında Milletvekili, içişleri bakanı vs. olarak belli makamlara oturabilme hayalleriyle yanıp tutuşuyorlar.) köye inip karınlarını doyurmaya ve erzak toparlayıp dönmeye karar verirler. Köyün girişindeki eve baskın yaparlar. Aile yemeklerini yemiş, döşeklere çekilmiş televizyon seyretmekte. Kapı “güm güm” vurulunca baba fırlar kapıyı açar. Bakar ki tepeden tırnağa silahlı 4-5 terörist. Hepsi birden dalarlar içeri. Teröristlerin başındaki adam evin kadınına dönüp:

-“Hemen bize bir mercimek çorbası yap.” Diye bağırır. Adam silahlardan tırsmış olarak

-“Pe.. Peki” der. Ama kadın dik başlıdır. 

-“Bizde katillere verecek yemek yoktur. Yapmam size mercimek çorbası falan!”

Aç teröristlerin canı mercimek çekmiştir. Yemeden de gitmeye niyetleri yoktur. Teröristlerin başı silahı evin küçük çocuğunun kafasına dayar ve:

-“Bak kadın. Mercimek çorbası yapmazsan bebeni gebertirim” der. Kadın yapmamakta ısrar edince tetiğe basar ve çocuğu öldürür. Evde bir çığlıklar ki arşı yarar. Aile perişandır.

Terörist tekrar mercimek çorbası ister. Kadın iki gözü yaş içinde:

-“Bebemin katiline asla çorba yapmam’ Defolun evimden” dediyse de teröristlerin defolmaya niyeti yoktur.

Terörist başı silahı diğer çocuğa çevirir ve aynı tehdidi yapar. Kadını çocuğunun katilini doyurmayı içine sindiremez ve tekrar reddeder. Terörist o çocuğu da tek kurşunla öldürür. 

Kadıncağız iki çocuğunun da ölüsüne sarılıp ağıtlar yakmaya başlar. Terörist bu sefer silahı evin erkeğinin kafasına dayar.

-“Yapıyor musun yapmıyor musun şu mercimek çorbasını? Bak herifini de vururum.”

 
Kadın:
-“Çocuklarımın katiline çorba neyin yapmam. Git nerde zıkkımlanmıyorsan zıkkımlan!” diye tersler. Adamcağız karısının inadı yüzünden ölecek. O da başlar karısına yalvarmaya:

-“Hadi Remziye yap şu çorbayı da kurtulak”

Kadın ağlamaya devam ederken çorbayı yapmak için en ufak bir olumlu hal göstermez. Gözü dönmüş terörist evin erkeğine de tetiği çeker ve öldürür. Kadıncağızın bütün ailesi öldürülmüştür. Çok büyük bir acı yaşamaktadır. Ağıtlar çığlıklar…

Terörist bu sefer silahı kadının kafasına dayar ve:

-“Bak seni de vururum. Kalk şu mercimek çorbasını yap!”

Kadın iki gözü iki çeşme salya sümük ağlaya ağlaya sorar:

-“Kırmızı mercimek mi ossun, yeşil mercimek mi?”

*** 
Bizim insanımız unutkandır. Yapılan güzel işleri de unutur. Yapılan katliamları, cinayetleri de. Bu katil sürüsüne müsamaha gösterip “Saray’daki altın klozete(!)” oturma hayali kuranlara fırsat verilmemesi için gayret etmek lazımdır. Gazetemizin değerli okurlarının benim köşemi takip eden çok çok değerli kısmı. Sözüm size değildir. Siz 20-25 gün sonra kime oy verip kime vermeyeceğinizi bilirsiniz. Ama çevrenizi uyarma göreviniz kutsaldır. 

Ramazan Bayramı’nda bolca ziyaretler yapın. Poşete, patatese, soğana bakıp oy veren akrabalarınızı özellikle ziyaret edin. Onların kalın kafalarına girmenin bir yolunu mutlaka bulursunuz. Anlatın ikna edin.

Bir de küçük makamcıklar için bu güruhla birlikte saf tutan ve tüm gayretini ve eforunu bu alçak sürüsü için harcayan abileriniz, amcalarınız, ablalarınız vardır. Bu saate kadar gerçekleri gördüğü halde sapkınların yanından dönmemiş olan bu gafillere uğramayın. Ziyaret de etmeyin. Selam da vermeyin. Selam sadakadır. Onların o sadakaya ihtiyaçları yok. Nemalar başka yerlerden akıyor. Onları yalnız bırakın. Çukurlarına terk edin. “Merhaba“ bile deseniz kendilerini bir po sanıp yollarında devam ederler.
Güzel ve bereketli bir bayram geçirmeniz dileğimle,

Kalın sağlıcakla.