Malatya depremle yerle bir oldu, ekonomi çöktü, insanlar göç etti… Ama bakın, mucizeye bakın: Cumhurbaşkanı gelecek diye çiçekler açtı, yollar düzeldi, kaldırımlar bile yüzünü yıkadı!

Malatya’nın yerel yöneticileri bir gecede hortumla yıkama, tazyikli suyla süsleme, şipşak makyaj işinde ustalaştı!

Halk hâlâ konteynerde donarak yaşamaya çalışırken, belediye başkanları gül dikiyor, lale ekiyor, asfaltı parlatıyor.

Sanki Cumhurbaşkanı Malatya’ya halkı görmeye değil, gösterilmeye geliyor!

Gelin bir bakalım, Malatya’daki “hazırlıklara”:

• Konteynerler çitlerle kapatıldı. Açık hava hapishanesine dönen yaşam alanlarını Cumhurbaşkanı görmesin diye gözden kaçırdılar.

• Yollar ışıl ışıl parlatıldı. Ama Cumhurbaşkanı geçtikten sonra yine çamur deryası olacak, nasıl olsa!

• Sokaklar süslendi, caddeler makyajlandı. Oysa hâlâ depremzede esnaf kepenk açamıyor, dükkan bulamıyor!

Cumhurbaşkanı’nın geleceği yollar bahar mevsimine döndü ama Malatya halkı hâlâ kara kışın ortasında.

Hatırlarsınız, Selahattin Gürkan zamanında “Malatya’nın hiçbir şeye ihtiyacı yok” diye demeçler verilirdi. Buna itiraz eden yönetim de aynı kafada. Ama tek farkla: Artık “hiçbir şeye ihtiyacımız yok” demiyorlar, “Cumhurbaşkanı’nı kandırmaya ihtiyacımız var” diyorlar!

Bakın, görün, süsleyin, boyayın, Cumhurbaşkanı’na makyajlı Malatya’yı gösterin.

Sonra? Sonra halk yine konteynere, çukura, belirsizliğe geri dönecek!

Şimdi soru şu:

Cumhurbaşkanı Malatya’da gül koklayacak mı, yoksa Malatya halkının acısını mı duyacak?

Güller mi konuşacak, yoksa halk mı?

Kalın sağlıcakla