Hayalet Şehirden Yıkık Şehre: Malatya’nın Umut Tacirleri

Malatya… Altı Şubat Kahramanmaraş depremleri sonrası adeta hayalet bir şehir oldu. Ancak zamanla hayalet şehirden de ileri giderek yıkık bir şehir haline dönüştü. Şimdi, üçüncü yılına adım atarken, kentin her köşesinde hala yıkım devam ediyor. Ancak ne var ki, yapım hala başlamış değil.

Depremden sonra verilen sözleri hatırlayalım… Siyasetçilerimiz meydanlarda ve ekranlarda büyük büyük konuştu: “Bir yıl içinde evler yapılacak, şehir yeniden canlanacak!” Peki ya gerçek? İki yıl geçti, üçüncü yıla giriyoruz. Söylemler aynı, vaatler tekrarlanıyor. Ama iş icraata gelince? Hiçbir şey yok.

Bu tabloyu ve sürekli yinelenen vaatleri görünce aklıma istemsizce şu kelime geliyor: “Umut tacirleri!” Depremzede halkın acılarına çare olacak samimi bir yönetim beklerken, sadece söz veren ve hiçbir şey yapmayan bir anlayışla karşı karşıya kaldık.

Vali bey geldi… Göreve umut dolu bir başlangıç yapacağı izlenimi verdi. “Tamam,” dedik, “Bu kez işler düzelecek.” Sonuç? İcraat sıfır. Ancak geçmiş yönetimleri suçlama alışkanlığı devam ediyor. Sanki enkazı kaldırmak yerine, sorumluluğu başkalarına yıkmakla yetiniyorlar.

Bülent Tüfenkci? O neredeyse sahnede yok. Malatya’nın vekili olduğunu hatırlamakta zorlanıyoruz. Abdurrahman Babacan? Daha çok, laf cambazlığı ve popülist söylemlerle işin kolay kısmında. İhsan Koca? Onu artık bilen, duyan yok. Bu isimler, maalesef sadece umutlarımızı tüketen birer silik figür olarak kalmış durumda.

Malatya’nın yıkıntılarında kaybolan yalnızca binalar değil; umutlarımız, güvenimiz ve geleceğe dair inancımız da o enkazın altında kalmış durumda. Bugün umut diye satılan şey, maalesef siyasetçilerin birer pazarlama aracı haline dönüşmüş. Umudu bile bir ticari meta gibi satıyorlar.

Sormadan edemiyoruz: Malatya’yı böyle bir durumda bırakıp halkı yalnızlaştıranlar, hangi yüzle yeniden halkın karşısına çıkacaklar? Yeniden hangi vaatlerle bizden destek isteyecekler?

Sevgiyle Kalın.