Krizi Fırsata Çevirememe Sanatı

Kıymetli okurlar!

Sizleri uzun bir sürenin ardından yeniden selamlamanın onurunu ve gururunu yaşıyorum. Mücbir sebepler dolayısı ile köşe yazılarımıza uzunca bir ara vermiştik.

Epeydir doğmayan güneş sevgili Malatya Time’de doğdu. Rabbim’in izni ile köşe yazılarımız artık Malatya Time’de her cuma sizler ile buluşacaktır.

Evvela bize burada imkân tanıyan kıymetli büyüklerim ve arkadaşlarıma teşekkürü bir borç bilirim.

Bizleri tanımayanlar için kendimizden kısaca bahsedelim:

Malatyalı’yım, Malatya’da yaşıyorum. “Duyarlı bir genç” denileblecek işler icra ederek Allah rızası için koşuştururum. Tüccarım, ama siyasetle de, sosyal medya ile de, gazete ve internet sitelerinde köşe yazıları ile de ilgilenirim.

Yazıları tarafsız şekilde yazılmakla kalmayıp, yanlışa yanlış, doğruya teşekkür şeklindedir. Yazılarının konusu: Siyaset, islam, toplum, gündem, eleştiri şeklindedir.

Umarız sizlere layık olma konusunda kusursuz bir yol seyrederiz.

Rabbim hayra çıkarsın.

Aslolan konumuza gelelim! Kıymetli Malatya’mız!

Vakt-i zamanında Akpınar gibi Malatya’nın çeşitli mahallelerinde ve çarşı merkezi diye ifade ettiğimiz bölgelerde sıkışıklık, trafik, sığamama gibi durumlar neredeyse çözümsüz bir haldeydi.

O zamanın imkânları ile düşüncemizde, “burayı yıkalım baştan daha geniş bir merkez oluşturalım.” Denilseydi eğer belki de -sırf Akpınar için konuşalım- kimsecikler imza dahi vermezdi. Bir hayli zahmetli olurdu, belki de hiç olmazdı.

Çünkü kimse razı olmazdı.

Elbette deprem bizleri derinden sarstı. İstemezdik böyle bir afeti. Kimsecikler istemezdi. Kolay mıydı 6 Şubat gecesi sokaklarda sırtımızda battanyelerle hayatta kalmaya çalışmak?

Bir afetti yaşandı, şimdi toparlanmaya çalışılıyor. Bu bir krizdi, ancak fırsata çevirmek icap ederdi.

Geçtiğimiz günlerde çarşı merkezinin görselleri paylaşıldı. Tam bir skandal! “Bir kriz nasıl fırsata çevirilemez!” diyebileceğimiz bir nokta.

Yahu, her yer arazi olmuş! Fırsat bu fırsat! Niçin daha güzel projeler, tasarımlar ile mağduriyeti şiar edinmiş bu millete umut vermiyorsunuz?

En azından millete: “yahu geç oldu ama güzel olacak.” Diye düşündürtmüyorsunuz?

Aman yöneticiliğimize kusur gelmesin, aman söz olmasın derken, öte yandan “bir an evvel bitirelim mağduriyet kalmasın.” Diye acele ettirirken güzel bir şey yapmaya çalışmaktansa, sağınaktan kaçmak için hemencicik ele ne gelirse, ağaç, çadır aparatif bir sığınak yapar gibi elel ve acele işler yapıldı. Ve sonuç ortada!

Ancak, Haklarını teslim edelim! Son zamanlarda geceli gündüzlü inanılmaz bir mesai harcanıyor. Ancak geç kalınmış bir hız var. İnsanlar 3.kışa konteynerlerde giriyorlar.

Lakin diğer taraftan es geçilmemesi gereken bir konu var! “Elimizdeki tek fırsat çar-çur oldu!”

Neden çar-çur oldu? Birkez daha ifade edelim: Malatya bir daha arazi olmaz! (Rabbimin izni ile)

Geçmiş olsun demekten başka bir şey gelmiyor elimizden maalesef.

Selam ve dua ile…