MALATYA YIKILDI AMA MALATYALI AYAKTA

Kökü Malatya’da, yaprağı İstanbul’da… Gövdesi ise Türkiye’nin vicdanında…

Bu sözler bir retorik değil.

Malatyalı iş insanlarının hâl-i pür melâlidir.

Depremle yıkıldılar. Donla üşüdüler. Teşvik bitti. Kredi faizi %60’a dayandı.

Ama hâlâ üretmek istiyorlar. Hâlâ ihracat, hâlâ yatırım, hâlâ istihdam diyorlar.

Çünkü bu şehir, sadece toprak değil, ter kokar.

Bu şehirde sermaye hesapla değil, dua ile kurulur.

Ticaret Bakanı Sayın Ömer Bolat, MİAD’ın davetiyle Malatyalı iş insanlarının sofralarına oturdu. Sadece yemek değil, yük de paylaşıldı.

Ve bu sofrada bir şehir konuştu: Yıkıldık, ama ayaktayız.

MİAD Başkanı Yunus Akdaş öyle konuştu ki…

Sözün omurgası vardı. Muhatabı belliydi.

Depremden sonra sadece binaların değil, umutların da çöktüğünü söyledi.

Ama ardından öyle bir cümle kurdu ki, salonda bir sessizlik oldu:

“Malatya ayağa kalkmak istiyor. Üretmek istiyor. Kazanmak ve kazandırmak istiyor…”

Bu cümle, ödenmemiş bir borç gibiydi.

Hükümete değil, millete. Bürokrasiye değil, vicdana.

Yunus Akdaş’ın talepleri netti.

Ne retorik vardı, ne romantizm.

• 6. Bölge teşviklerinin süresi doldu ama şehir hâlâ toparlanamadı. Bu teşvikler mutlaka uzatılmalı.

• KGF faizleri %60’lara çıkmış. Bu yükle üretim mi olur?

• Yerel firmalar kamu ihalelerinde yok. Oysa yerel kalkınma, yerli taşeronla olur.

• Çarşılar hâlâ tamamlanmamış. Malatya’nın kalbi hâlâ yerinde değil.

• Don felaketi olmuş. Bahçeler kurumuş. Ama hâlâ ne TARSİM devrede ne gelir desteği.

Sayın Bakan not aldı. Ama yetmez.

Çünkü bu şehir not değil, hareket istiyor.

Bakan Bolat da kapsamlı konuştu.

Türkiye ekonomisinin 22 yıldaki büyümesini, dünya ile mukayesesini anlattı.

Doğruydu.

Ama Malatyalı başka bir şey sordu:

“Ben 20 yıl önce neredeydim, şimdi neredeyim?” değil…

“Ben 20 yılın birikimini 6 Şubat’ta kaybettim, şimdi ne yapacağım?” dedi.

Sayın Bolat, TARSİM’in kapsamının genişletileceğini, Eximbank’ın Malatya’ya pozitif yaklaşacağını, teşviklerin çeşitlendirileceğini söyledi.

Kadın kooperatifleri, yurt dışı fuar destekleri, yeşil ekonomi uyumu…

Bunlar moraldi.

Ama Malatya’nın derdi sadece motivasyon değil, maliyet.

Bu yazı, bir teşekkür yazısı değildir.

Ama bir tespit yazısıdır.

Malatyalı iş insanı, ilk günden beri sahada.

Devlet, arkadan geliyor.

Ve mesele artık sadece konut değil.

Ticaretin moralini inşa etmezseniz, şehir sadece betonla büyür.

Depremle çöken yalnızca binalar değil, güven duygusuydu.

Bugün hâlâ Malatya’da yatırım yapan biri, “risk alıyor” değil, milletine kefil oluyor.

Sayın Bakan’a sorulmaz ama biz köşemizden soralım:

Yıkımı hızlandıran sistem, kalkınmayı da hızlandırabilir mi?

Malatya cevabını verdi:

“Biz hazırız, peki siz?”

Kalın sağlıcakla...