Namık Bey’in Telefonu Nihayet Çekiyor!

Cumhurbaşkanı Malatya’ya geliyor ya… Haliyle, AK Parti İl Başkanı Namık Gören’i de bir hareket aldı. Hani yıllardır telefonlar çekmez, kapılar yüzünüze kapanırdı ya, işte o Namık Bey şimdi “sahada”. Malatya güneş görmüş kar gibi şaşkın: “Aaa, il başkanımız yaşıyormuş!”

Ama mesele şu: Namık Bey bu sahaya inme işini biraz geç yapmadı mı? Yani… Yolu uzun, seçim dar, halkın hafızası ise balık. Şimdi, “Namık Bey kalır mı gider mi?” sorusu dillerde dolaşıyor. Çünkü AK Parti İl Başkanlığı koltuğuna oturmak isteyenler çoktan sıraya girdi. Namık Bey’in tahtı sallanıyor, hem de nasıl!

Bakın isimlere:
    •    Nuh Boyraz: Siyasetçilerin “tam destek” dediği adam. Taşları dizmiş bekliyor.
    •    Selim Pilten:“Sakin güç.” Fazla ses etmiyor ama kervan yola çıkmış.
    •    İsmail Hakkı Pekel: Fısıltı gazetesinin manşetinde hep var. Sessiz, derinden…
    •    Muhammed Yalçınkaya: “Benim hakkım kardeşim” diyen eski ilçe başkanı. Koltuğu kafasına koymuş, hedef belli.
    •    Mustafa Özhüsrev: Eski defterlerden adını yazmış, fırsat kolluyor.
    •    Ali Bakan: Bülent Tüfenkci’nin ortağı… “Ortaklık iyidir” diyenler için şimdiden güçlü aday.

Liste uzun ama mevzu derin…

Bir yanda Malatya’nın “görünmez” il başkanı, diğer yanda bir elin parmaklarını aşan aday listesi. Namık Bey ne yapacak? Çekmeyen telefonlara veda mı edecek, yoksa mucizevi bir dönüş mü yapacak?

Sahi, vatandaşın aradığı ne? “Telefonlara çıkan, derdini dinleyen, sorunlara koşan” bir il başkanı. Kısacası Malatya’nın o koltuğa oturtacağı adamdan tek beklentisi var: “Ulaşılabilir” olmak!

Ama ne diyelim? Kongre yakın, siyaset uzun, koltuklar dar… Namık Bey, siz o “çekmeyen telefonları” açın da, halk gerisini çözer!

Malatya siyasetinin fırınında çok ekmek var ama un, su ve maya aynı!

ÜÇ ZARF VE SAMİ BEY’İN İMTİHANI

Malatya’yı konuşuyoruz, vekil soruyor: “Sami Bey nasıl gidiyor?” Ben de başlıyorum o meşhur hikâyeyi anlatmaya…

Yeni bir yönetici göreve başlamış, kendinden önceki üç zarf bırakmış: “Sıkışınca birini aç.”

İlk zarfı açıyor: “Benden öncekini suçla.”

Sami Bey bu zarfı çarçabuk yırttı: “Selahattin Gürkan enkaz bırakmış!”

İkinci zarf açılıyor: “Kadroyu suçla.”

Bingo! Kadro paket. Genel sekreter bir yana, yardımcılar bir yana. Belediyenin yarısı yerinden oynadı.

Üçüncü zarfı da açacak gibi görünüyor ama orada şöyle yazıyor: “Sen de üç zarf hazırla!”

Vekil bu noktada lafı aldı: “Sami Bey, ikinci zarfı da açtı zaten. Ama ortada hâlâ icraat yok. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı harıl harıl çalışıyor, Malatya’yı yeniden inşa ediyor ama belediye nerede?”

Ah Sami Bey, koltuk var ama icraat yok! Halk sizi lider görmek istiyor, ikinci adam değil. Şehir enkaz altında, umutlar enkaz altında, ama belediye ne yapıyor? Kendi içinde zarflarla meşgul!

Malatya çalışıyor, Malatya bekliyor. Ama Sami Bey hâlâ zarfların esaretinde. Başkan Bey, halk zarflarla değil, işlerle ilgilenir. Zarflar bitti, şimdi sıra sizde!

BALIK HAFIZA VE İNANÇ MESELESİ

Malatya siyasetinin unutkanlığı artık efsane oldu. Dünkü mesele, bugünün hatırası bile değil. Şimdi bir düşünelim: 2023 seçimlerinde AK Parti’nin Malatya listesi hazırlandı. Dördüncü sırada İnanç Siraç Kara Ölmez Toprak vardı. Ama bir hamleyle üçüncü sıraya terfi etti. Peki kim düştü? Abdurrahman Babacan. Üçüncü sıradan dördüncü sıraya kaydırıldı. Bu kadar mı? Tabii ki hayır.

O dönem herkes şunu konuşuyordu: Bu liste değişikliğini kim yaptı? Kulaktan kulağa yayılan iddialara göre, Fuat Oktay. Evet, eski Cumhurbaşkanı Yardımcısı olan Fuat Oktay. Peki Oktay ile İnanç Hanım’ın bağı nereden? İşte burada hikâye ilginçleşiyor. Bağ, Yozgat’tan Akçadağ’a uzanan bir “tasavvufi köprü”ye dayanıyor. Yozgat’ta Şeyh Osman Nuri Bağdadi’nin manevi mirası, İnanç Hanım’ın arkasındaki güçlerden biri gibi duruyor.

Yozgat siyaseti zaten güçlü. Bekir Bozdağ, Cemil Çiçek, Bağdadi’nin kabrini ziyaret eden isimlerden. Yani, Fuat Oktay bu tasavvufi bağı siyasete taşımış olabilir. İnanç Hanım’ın AK Parti içinde yükselmesi, sadece bir liste meselesi değil. Manevi destekle birlikte siyasi bir plan.

Peki Malatya ne yapacak? Şimdi Sami Er, Bülent Tüfenkci’nin gölgesinde. Diğer merkez ilçe başkanları Abdurrahman Babacan’a yaslanmış. İhsan Koca mı? Onu bulmak zor, ama taziyelere bakarsanız belki görebilirsiniz. Malatya siyaseti kendi derdindeyken, İnanç Hanım’ın “özgül ağırlığı” hızla artıyor. Eğer AK Parti MKYK’sına girerse, Malatya’daki siyasetin dengesi iyice bozulur.

Daha da ilginci, yerel siyasetçiler bu değişim rüzgarını fark eder mi? Yoksa balık hafızayla hayatlarına devam mı ederler? Bekleyip göreceğiz. Ama şimdiden söyleyelim: Bu defa unutanın faturası ağır olur.

TYP: SAHA YOK, BÜRO ÇOK!

Bir memleket düşünün… Toplum Yararına Program (TYP) ile tam 1500 kişiyi işe alacaksınız. Ama işler o kadar “yararlı” yapılmış ki, sonuç tam bir akıl tutulması!

Önce dediler ki, kura çekilecek. Peki çekildi. Sonra “Gelir testi yapalım” dediler, e yaptılar. Sonuç? Yüzde 60 kadın seçildi! Şimdi soruyorum: Saha personeline ihtiyacı olan belediyeler, bu kadın çalışanlarla kar mı temizleyecek? Altyapı mı yapacak? Yoksa asfalt mı dökecek? Yoksa kadınları park bahçede kürekle mi göreceğiz? Komedi burada başlıyor!

Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er bile televizyon ekranlarından dert yandı:

“Kardeşim, saha personeline ihtiyacım var. Ama bürolar tıklım tıklım dolmuş!”

Peki, bu kararı kim aldı? Valiliğe soruyorsun: “İşkur istedi.” İşkur’a soruyorsun: “Valilik önerdi.” Herkes, topu taca atmakta profesyonel.

Sonuç? 1500 kişi çalışacaktı, kazma kürek sallayacaktı. Belediyeler sahada iş görecekti. Ama ne oldu? Ellerinde saha personeli yerine büro memurları kaldı! Hadi diyelim, kadın çalışanları aldınız. Asfalt mı döktüreceksiniz? Kadılara kar küreme mi yaptıracaksınız? Hadi büro temizliği desen, kaç tane temizlik elemanı ihtiyacı var ki?

Velhasıl, Malatya Valiliği ve İşkur’un birlikte yürüttüğü bu proje, toplum yararına olmaktan çok toplum zararına bir proje oldu! Bir kez daha şunu gördük: İyi niyetle başlayan işler, kötü yönetimle nasıl alt üst edilir? İşte böyle!

MALATYA’NIN SAHADAKİ DEPREMİ

Depremle yerle bir olduk, peki ya sahada?

Yeni Malatyaspor dediğimiz, şehrin gururuydu. Şimdi borç batağında çırpınıyor, bir galibiyet yüzü bile göremiyor. Takım düştü, şehir düştü. Ama siyasetçilerimiz hâlâ tribünde oturuyor.

Bir zamanlar Malatya’nın en büyük markasıydı. Şimdi ne federasyondan bir yardım var, ne de siyasetçiden bir destek. “Siyasetçiler nerede?” diye sorarsınız ya… Vallahi, sahada yoklar! Fotoğraf çektirirken varlar tabii.

Depremden sonra bile “Malatya” dedirtemedik. Ama sahadaki mağlubiyetimiz, belki masada bizi bir kez daha gündeme getirir, kim bilir? Şehrin tribünlerde oturan siyasilerine soruyorum: Bir gol de siz atsanız ya!

KALEM HAKKI: NAMIK BEY’İN TELEFONU NİHAYET ÇEKİYOR!

Bir gün bir vatandaş sormuş:

“Namık Bey, neden telefonunuza ulaşamıyoruz?”

Namık Bey gülümsemiş ve cevap vermiş:

“Ulaşmanız gerekmiyor ki, ben size dönerim.”

Vatandaş bakmış, bir daha denemiş, yine ulaşamamış. İşte o zaman anlamış: Namık Bey aramayı da cevaplamayı da sadece “kongre sinyalleri” alırken yapar!

Not:
Bu yazı, siyasetin trajikomik gerçeklerini biraz da tebessümle ele almak için hazırlandı. Malatya’nın geleceği için, kimse “telefonların çekmesini” beklemek zorunda kalmasın!

LAF EBESİ:

Malatya, 6 Şubat’tan sonra sadece binalarını değil, sermayesini, nüfusunu ve siyasetini de kaybetti. Bir zamanlar siyasetteki ‘ağır abilik’ taslayan Malatya, şimdi ‘geçti Bor’un pazarı’ modunda.

FİSKOS MASASI:

    •    İnönü Üniversitesi’nde, Mustafa Fuat Kaplan Okul Öncesi Eğitim ve Kültür Merkezi’nin ücretli olması, özellikle üniversite camiasında tepkilere neden oluyor.

    •    Malatya Büyükşehir Belediyesi’nde, aralarında basın mensuplarının da bulunduğu 20 kişinin işine son verilmiş.

    •    Malatya Büyükşehir Belediyesi Basın Dairesi ile Sosyal Hizmetler Daire Başkanlığı’nı yürüten Kadir Çelik’in, Genel Sekreter Yardımcısı olacağı konuşuluyor.

    •    Malatya Emniyeti, uyuşturucu tacirlerine göz açtırmıyor.

    •    Malatya Milletvekili Abdurrahman Babacan, pek Malatya’ya uğramıyormuş.

Selam ve dua ile
Fiemanillah