Neredesin?..

Günaydın dostlar,

Her yeni güne o günün güzel bir gün olmasını ümit ederek başlıyorum. Doğal afetler, ülke ekonomisi, enflasyon, döviz kurları, zamlar, şehit haberleri, terör saldırıları, iş kazaları, trafik kazaları, cinayetler, tacizler, tecavüzler, hırsızlar, dolandırıcılar derken her güne bir öncekinden daha garip, daha tuhaf haberle başlıyoruz. Tüm olumsuz şartlara ve kaosa rağmen kendimize küçük mutluluklar bularak hayata tutunmaya çabalıyoruz. Sahip olamadıklarımıza ulaşma çabasında değiliz artık, şimdilerde sahip olduklarımızı koruma mücadelesi veriyoruz.

İşte bende yaşamın, huzurun, sağlığın, varlığın bizlere sunulan güzel nimetler olduğu bilinciyle hayata bardağın dolu tarafını görmeye çalışarak bakıyorum. Ekonomi, siyaset, bilim, tarih, edebiyat ve sanat benim işim değil. Bu sebepten uzmanlık alanım olmayan konulardan dem vurmak istemiyorum. Benim amacım herkes yazılarımı okuduğunda yaşadıklarımdan, hissettiklerimden kendinden bir şeyler bulsun. O nedenle sıradan bir vatandaş olarak, halkın diliyle, sıradan duyguları paylaşmak istiyorum sizlerle. Lafımız bir hayli uzun oldu. Gelelim esas konuya.

Beş yıldır aynı iş yerinde çalışmaktayım. Her sabah yürüyerek ve aynı güzergâhı kullanarak işime giderim. Ve her gün karşımda Beydağ’ı, aklımda bin bir düşünce, dilimde "Etek Sarı Sen Etekten Sarısın" türküsü ile yola revan olurum. Yeni bir güne uyanabildiğim için, henüz yürüyebildiğim için, görebildiğim için, duyabildiğim için, bunca güzelliği hissedebildiğim için ve bir işim olduğu için kendimi şanslı hisseder ve şükrederim. Yine o günlerden bir gün sabah saatlerinde işe gitmek için düştüm yollara. Kapıdan çıkar çıkmaz soğuk bir esinti yüzüme çarptı. Malumunuz kış yavaş yavaş yüzünü göstermeye başladı ve havalar soğudu. Biraz yürüdükten sonra sisli hava nedeniyle içimi bir huzursuzluk kapladı. Kafamı kaldırıp Beydağ’ına baktığımda, dağın doruklarından eteklerine doğru bir gelinlik misali yayılan karı gördüm. Aklıma üniversite yıllarında okuduğum, her kar yağdığında dilime dolanan yazarını bilmediğim o şiir geldi. Yüreğim hüzünle doldu ve şu dizeler gayrı ihtiyari döküldü dilimden

‘’Ilk kar düştü bile beydağlarına
  Poyrazlar yüzüme vurdu nerdesin…’’

Bizim öğrencilik yıllarımızda internet henüz yaygın değildi. Cep telefonları olmadığından bilgiye tek tuşla ulaşma şansımızda yoktu. O sebepten yıllar sonra bu şiirin şairini öğrenebildim. Ve bu gün Ömer Faruk KARADENİZ ’e ait bu güzel şiiri Beydağlarına düşen ilk kar vesilesi ile sizlerle paylaşmak istiyorum.

NERDESİN?..

Kuşlar bile göçtü sıcak yerlere
Sonbahar kapıma geldi nerdesin?
Yalancı çıkardın beni ellere
Obalar yayladan indi nerdesin?..
Hüzün bahçesinde sarı bir yaprak
Bir daha titrese rüzgar kapacak
Kandiller yakıldı akşam olacak
Sonbahar güneşi battı nerdesin?..
Baharda dönerim kalmam harmana
Böyle söz vermiştin giderken bana
Ilk kar düştü bile beydağlarına
Poyrazlar yüzüme vurdu nerdesin?..
Türküler söyledim ağıtlar yaktım
Çare olur diye fallara baktım
Hasreti sen diye koluma taktım,
Sayılı günlerim kaldı nerdesin?..
Gül sende güzeldi gülsüz dikende
Her mevsim açardın gönül bahçemde
Şimdi rengi solmuş mahsun yüzümde
Hasretin ilk izi çıktı nerdesin?..
Sensizlik cennetse gözüm yok benim
Seninle cehennem olsun isterim
Unuttun demeye varmıyor dilim
Yüreğime ateş düştü nerdesin?..
Yokluğun ezgisi gönül telinde
Sanma ki susacak günün birinde
Çal artık kapımı akşam vaktinde
Içime bir efkar düştü nerdesin?..

Bu şiiri her okuduğumda hüzünlenirim. "Neredesiniz" diye haykırmak isterim Beydağlarına. Yitirdiklerimin acısı çöreklenir yüreğime ve özlemin ağırlığı çöker omuzlarıma, yorulduğumu hissederim. İnsanı en çok özlem yorarmış…

Sağlık, huzur ve mutlulukla kalın.