O gece...

5 Şubat 2023...Asrın felaketine 12 saat var. O gece hiçbir şeyden habersiz yatacak, soğuk ve karlı karanlık bir gecede saat 4.17'de büyük bir gürültü ve sarsıntıyla bambaşka bir dünyaya uyanacaktık.
Depremden bir gün önce son gezimizi fotoğraf ustamız ve hocamız Ramis Akar'ın önderliğinde Orduzu Pınarbaşı'na yapmıştık.
Ramis hocamızın çektiği bu fotoğrafa baktıkça hayatımızı baştan sona değiştiren o gece aklıma geliyor hep... Şehrimizin, evlerimizin, hatıralarımızın ve hayallerimizin yıkıldığı o gece... 
Yine bir kışın, soğuk günlerin ve yağacak olan karların mevsimi başlıyor.
Soğuk günler ve kar yağışı deyince biz artık kış mevsimine değil deprem mevsimine giriyoruz. 4.17'de başlayan ultra depremler zincirinin kâbusunu yaşayacağız tekrar. Kar yağınca artık bizim için renkler bembeyaz değil kapkaranlık bir koyu renge bürünüyor.
Kış bizim için artık fotoğrafını çekeceğimiz bir hayaller ülkesini değil sarsıntılar ve yıkıntılar arasında kaldığımız bir dünyayı ifade ediyor. Gökyüzünden lapa lapa süzülüp gelen kar tanecikleri, yeryüzünün altından püskürüp gelen o yüreklere korku veren 6 Şubat sesini bastırır mı acaba? Yüreklerdeki o korkuyu silip atar mı?
Tozlarımızı temizler enkazımızın üzerini örter mi?
Çocuklar yeniden kartopu oynayacak kardan adam yapacak mı? 
Yada  6 Şubat'ı takvimlerden silip Şubat ayını sadece 27 gün yapsak mümkün mü acaba?