Şimdi Perdah Zamanı

İlkbahar mevsimi geldiğinde eskiden Tecde’de apayrı bir hareketlilik başlardı. Bu hareketlilik şimdikinden çok farklıydı. Kar ve yağmur sularının çekilmesinden sonra bağ bahçe işlerinin yoğunluk kazanması dışında, güneş her gün doğayı ısıtan yüzünü göstermeye başlayınca, nisan sonunda evlerde bahar temizliği başlar yaza hazırlanırdı. Bu hazırlık, o yaz evde sünnet ya da evlenme düğünü yapılacaksa daha da önemli olurdu.
Kerpiç evlerin hazırlığı önce dökülen sıvaların onarımıyla başlar, saçaklar kontrol edilir, özellikle damda çatlaklar varsa onarılır ya da toprak dam bol samanlı çamurla yeniden sıvanırdı. Evin avlusundan dama çıkmak için kurulmuş olan sabit ağaç merdivenin çürüyen basamakları varsa onlar da yenilenirdi. Bu işleri evin erkeği yapar, sonraki işler hanımların maharetli ellerine bırakılırdı.

O zamanlar kireç yoktu. Şimdiki renkli plastik boyayı Tecde’de bilen, gören yoktu. Plastik boya şehir evlerinde bile kullanılmazdı. Kerpiç evlerin duvarları, Tecde’nin yukarısındaki tepeden veya Beydağının eteğindeki üzüm bağlarının bulunduğu bölgeden eşek sırtında getirilen beyaz toprakla perdah (Badana) yapılırdı. Perdah işi kadınların göreviydi. 
İlkbaharda genellikle Tecde’nin tüm evleri perdahlanırdı. Perdahta komşu kadınlar birbirlerine imece usulü yardım ederdi.

Beyaz toprak büyük bir leğene konur, su ilave edilerek karıştırılıp bulamaç haline getirilirdi.  Bu beyaz çamura bez batırılır, kadınların becerikli elleriyle duvarlara sürülürdü.
Kuruyunca bembeyaz olurdu kerpiç evlerin oda duvarları ve eyvanı. Hünerli ustaların elinden çıkmış gibi. Üstelik mis gibi bir toprak kokusu da etrafı sarardı. 
Yıllar geçtikçe kerpiç evlerin toprak damlarının üzerine kiremit çatılar yapıldı. Duvarları da kireçle, daha sonraları da plastik boya ile boyanır oldu. 
Kışın damda biriken karları kürüme, yağmurda akmaması için saman serperek loğlama, dam saçaklarını köpüçleme, yazın da damı sıvama ve evi perdah yapma işleri tarihe karıştı.