Söylemesi kolay, yaşamayana!..

“Asrın Felaketi” idi… Hem de ne felaket!.. Taş üstünde taş kalmadı. Asırlara meydan okuyan tarihi yapılar dahi yıkılıverdi bir anda.
Malatya’yı anlatırken insanlar, “Battalgazi Ulu Cami, Şire Pazarı, Silahtar Mustafa Paşa Kervansarayı, Arslantepe Höyüğü, Yeni Cami, Kernek Şelalesi, Namazgah,  Kanlı Kümbet, Tahtalı Minare Camii, Paşaköşkü Camii, Samanlıoğlu Camii, Taşhan ve Bakırcılar Çarşısını gördünüz mü?” gibi bir dizi zenginlikten bahsederdi. Malatya’nın zenginliği dillere destan olmuştu.  
Daha birçok miras ve güzellik vardı yukarıdakilerden başka. Hepsi bir çırpıda sıralanamıyor elbette…
Dün, sosyal medyada gezinirken gördüğüm bir mesaj bu satırları yazmamın sebebi. “Söylemesi kolay, yaşamayana” başlıklı bir paylaşımdı. O paylaşımı yapan kardeşim, Bakırcılar Çarşısı’nın önceki ve sonraki halini iki fotoğrafla anlatmış, kendisini takip edenlere ve tüm dünyaya…
Fotoğrafların arasındaki farka bakınca, içinden bir şeylerin kopup gidiyor insanın. Bakırcılar Çarşısı’nın bilen bilir, sayısız lonca örgütünden biridir bakırcılar. O çarşıda bulunanlar sadece bakırcılar değil, demirciler, bıçakçılar, kasaplar, ayakkabıcılar, kuyumcular da vardı mesela. Ürün çeşitliliği ve kalite olarak çok iyiydi dükkanları. Sadece satış değil, üretim de yapılırdı çarşıda. Oraya gidenler, bakırcılığın, bıçakçılığın ve demirciliğin ne büyük bir zenaat olduğunu görürdü. Hatta o çekiç seslerindeki armoniye kapılıp, bakırcılığa, bıçakçılığa veya demirciliğe merak salanlar bile çıkardı içlerinden.
Aranan her neyse mutlaka bulunurdu Bakırcılar Çarşısı’nda. Gezmekten yorulup üstüne bir de açlık bastırınca, oturulurdu bir kebapçıya. Bir yandan istirahat edilir, diğer yandan çarşının kendine has sesleri eşliğinde doyurulurdu karınlar.
2014’te tarihi dokusu korunarak restore edilen Bakırcılar Çarşısı, 6 Şubat 2023’ten sonra enkaza dönüştü maalesef. Asrın felaketiyle birlikte taş üstünde taş kalmadı. Enkaz yığını geçtiğimiz günlerde tamamen kaldırıldı. Şimdi çarşının yerinde, enkazdan kalan taş ve topraktan başka bir şey yok.  
Belki çarşı yeniden yapılacak eski yerine. Çekiç seslerine karışan hoş sohbetler, belki yeniden yankılanacak burada. Ancak, her biri ayrı yere dağılan o eşyalardan, o alet edevattan hiçbiri eskisi gibi olmayacak. O çarşıdan ekmeğini kazanan ustalar, çekiçlerini muntazam bir ahenkle sallasalar da, eski tınıyı duyamayacaklar bir daha… Her çekiç sesinde, geçmişe dair bir mesaj ve eskiye hasret bir sedâ yankılacak burada.  
Vesselam…